Ik ben een flashpacker

Door: Flashpacker

Geplaatst op Aug 21, 2011

Ik geef het toe: ik zit in een crisis. Nee, geen kredietcrisis, maar een identiteitscrisis en alleen maar als ik op reis ben. Maar laat dat nou ongeveer elke week gebeuren, dat reizen. Voor mijn werk als steward bij een grote luchtvaartmaatschappij ben ik in de gelukkige positie dat ik minimaal wekelijks ergens op de wereld naartoe vlieg. Ik slaap in luxe hotels en kom op plaatsen waar ik privé nooit zou komen. Dat is prachtig, echt waar!

Thaise wasserette
Maar af en toe knaagt het een beetje bij mijn reizigersknobbeltje (zit links van mijn talenknobbel vermoed ik) en verlang ik naar vroegere tijden. Naar een stoffige rugzak in plaats van een schone koffer. Naar sandalen waar een bandje van afgescheurd is. Naar een afritsbroek waarvan de broek lichter is dan de pijpen omdat die door een Thaise wasserette te heet gewassen is. Naar een koude douche in een vieze kamer waar ik omgerekend 6 Euro voor betaal. Soms ontsnap ik stiekem aan het luxe bestaan van een Sheraton hotel, dan pak ik een lokale bus en ga ik - ongeorganiseerd – al dan niet met Lonely Planet in de hand weg. Weg van het 5-sterren hotel dat mij wordt aangeboden door mijn werkgever.

Zwembad
Maar ik geef ook graag toe: dat doe ik zeker niet altijd. Dan geniet ik van een zeer uitgebreid diner in het hotel voor een prijs waar ik drie dagen voor had kunnen rondreizen. Of lig ik in de zon bij het zwembad. In december, als het in Nederland slecht weer is. Want ja, dan geniet je tenslotte dubbel, dat hoort toch als “vakantieganger”?
Terug naar die kleine crisis. Eigenlijk heb ik er helemaal geen moeite mee om deze twee vormen van bestaan te combineren. Alleen: hoe noem ik mijzelf nu? Toerist? Aaargh, dat nooit! Vakantieganger? Nou nee, ik heb wel degelijk gewerkt naar die bestemming toe en moet dat ook op de terugreis doen. En op die bestemming dien ik ook nog zodanig uit te rusten en te wennen aan het tijdsverschil dat ik er op die terugvlucht fris en fruitig uitzie. En mijn veiligheidstaken goed kan uitvoeren. Backpacker dan? Hmm, tien jaar geleden zeker wel en 8 jaar geleden op een vier maanden durende reis door Azië ook, maar nu hooguit parttime.

Wilde haren
Ik weet het, ik ben een flashpacker! Een neologisme dat sinds enkele jaren bestaat en eenvoudig wordt uitgelegd als een chique backpacker. Wel een rugzak om en met het goedkope lokale vervoer reizen om vervolgens in een duur hotel te belanden. Of duur uit eten te gaan. En een reisschema en –tempo aanhouden waar de gemiddelde Amerikaan die Europa “doet” jaloers op wordt. Of ben ik dat toch niet? Ben ik misschien een omgekeerde flashpacker. Want dat dure hotel en het luxe bestaan heb ik al tot mijn beschikking en ik ruil het juist in voor een low budget reizigersbestaan.
Ik ben er uit: ik ben gewoon Wilbert, een vroegere backpacker die zijn wilde haren – letterlijk en figuurlijk – heeft verloren, inmiddels 40 jaar is, in bezit van een auto en huurwoning, een vaste en een freelance baan heeft en geniet van het leven. En dat graag, luxe of low budget, met jullie op deze site wil delen. Net als mijn tips over hoe je die twee levensstijlen kunt combineren en waar je dat leuk en goed kunt doen op de wereld.
Mijn volgende blogs gaan dan ook over flashpacken in de Filippijnen en Spaans studeren in Barcelona…

NB. Mijn eerste blogs verschenen sinds 2009 op de website van Volkskrantreizen.nl, nu deze site is opgeheven, verhuis ik mijn blogs naar Columbus Magazine en zet ik mijn bloggende flashpackleventje hier graag voort.