Tovenaar gesignaleerd in Moldavië.
Moldavië
Europa
Agrotewal
Tovenaar gesignaleerd in Moldavië.
Moldavië een land wat nog niet ontdekt is door toeristen heeft niet veel bezienswaardigheden. Bekend om zijn wijnen en wijnkelders heeft het ook een paar hele mooie kloosters. Dus toen wij in het voorjaar door dit kleine landje reden, moesten we gewoon een klooster bezoeken. De keus viel op Orheiul Vechi, omdat dit dichtbij Chisinau, (de hoofdstad van Moldavië) is.
Veel informatie had ik niet, maar hier en daar wat navragen zorgde ervoor dat we op de juiste weg terecht kwamen. Het was een mooie tocht, het land bebouwd met wijnranken en prachtige heuvels.
We parkeren aan de rand van een oud dorp Cetubin en ik ga op onderzoek uit naar het klooster. De camper kan absoluut niet door het dorpje rijden, de weg is heel slecht en te smal. Na meer dan een stief kwartiertje en veel foto’s rijker wist ik dat we precies op de goede plek geparkeerd stonden.
Helemaal alleen, dat verwacht je toch niet, beklommen we een steile heuvel om te genieten van een prachtig uitzicht. We lopen langs een kerkhof, bijzonder zo boven aan een heuvel en zien in de verte een piepklein kerkje staan. Dit is een voorproefje op het prachtig klooster wat er achter ligt. Ze zijn druk met restauraties bezig, maar we mogen gewoon overal kijken.
Dan duikt er een andere toerist op, vergezeld door een gids. In het Engels krijgt de man uitleg. Handig zo pik ik op dat dit klooster vooral bekend is door de grotten.
Terwijl ik dit vertel aan mijn man, stormt er een monnik naar buiten, mij bijna onder de voet lopend. In zijn hand een plastic boodschappen tas. Hij heeft zoveel haast dat ik heel nieuwsgierig word. Ik besluit de achtervolging in te zetten wat niet eens zo makkelijk is want hij loopt als een berggeit over het met stenen bezaaide pad. Hij zet koers naar het kleine kerkje. Aan een koord om zijn middel hangt een grote sleutel die hij nodig heeft voor de toegangsdeur.
Inmiddels zijn mijn man en de eenzame toerist met zijn gids ook verschenen. De deur geeft toegang naar een steile trap, wat ik te laat zie zodat ik me moet vastgrijpen aan de stuurse monnik. Die maar ternauwernood kan voorkomen dat we met zijn tweeën de trap af stuiteren. Ik stamel excuses en kijk dan in het gezicht van een oude bekende.
Dit is Catweazle dat kan niet missen. Even voor de duidelijkheid en voor de jongeren onder ons. In de jaren 70 was er een serie over een tovenaar uit Engeland op de Nederlandse tv te zien. Deze aandoenlijke, vreemd uitziende tovenaar die leefde in de 11e eeuw, was door een verkeerde spreuk beland in de 20e eeuw. De serie was razend populair en heeft het twee seizoenen vol gehouden. Catweazle, de naam van de tovenaar, had een mascotte, een pad met de naam Touchwood. Ik denk dat er veel RR’s zijn die zich deze serie kunnen herinneren.
Wat bizar om opeens in de armen van een tovenaar te belanden. De monnik is wat minder van mij gecharmeerd en zet mij weer met beide benen op de trap.
De prachtige grot met een ondergrondse kapel heeft jaren onderdak verschaft aan de heremieten.
Catweazle leeft nog steeds onder de grond en laat met frisse tegenzin zijn slaapverblijf zien. Het is niet mogelijk om een knappe foto van hem te maken, net als in de tv serie sist hij bij flitslicht en verschuilt zich achter de kaarsen en iconen.
Maar mocht je ooit op zoek gaan naar Catweazle dan weet je waar je moet zoeken. Zijn kleine vriendje Touchwood heb ik niet gezien.
Foto's
