Au Pair in Toscane

Door: Kimwaninge

Geplaatst op May 12, 2011

3 vrouwen + 1 auto = clichéverhaal

Men neme 3 vrouwen, een Opel Corsa en een lange, bochtige route naar het strand; de perfecte ingrediënten voor een rampzalige maar hilarische rit. Roas en ik hadden erg weinig tijd om ons psychisch voor te bereiden op het feit dat wij bij Marieke (= zeer geïntegreerd wat betreft Italiaanse rijstijl) in de auto zouden zitten richting het strand. Op wat kleine details na ging het eigenlijk heel goed. We hebben niet eens gekotst. Klein detail is dat we misschien een heel klein beetje verkeerd reden. Een klein stukje maar. En trouwens het was niet eens ons schuld. We bleken alleen al een tijdje - onder luid gevloek van Marieke: ‘G*dverdomme, waar gaat hij helemaal naartoe?! Marina di Grosseto?! Nee Rob, waarom?! Ik snap er niets van! We hadden daar allang af gemoeten!' - achter de verkeerde zilveren BMW X3 aan te rijden. We vonden het ook al een beetje raar dat de auto maar niet reageerde op ons getoeter en gebaren en het was helemaal zeer vreemd dat ie steeds harder begon te rijden. Waarschijnlijk dacht de bestuurster (we kwamen er op een gegeven moment eindelijk achter dat er een blonde vrouw achter het stuur zat en dat het nummerbord niet klopte...) dat ze een stel stalkers achter zich aan had. Toen we er na ongeveer een kwartier eindelijk achter kwamen reden we terug en werden we onderweg gebeld door een ongeruste Rob. Marieke, die haar blunder duidelijk niet toe wilde geven antwoordde op de vraag waar we toch in hemelsnaam bleven: ‘We komen er aan, ik laat de dames de omgeving even zien...'. Ondertussen begonnen Roas en ik tegen elkaar: ‘Waar komt dat geluid opeens vandaan? Hebben we een lekke band ofzo?' Dus stond ik daar op een drukke autoweg een gevarendriehoek uit te klappen. En uiteraard had geen van ons ervaring in het verwisselen van autobanden, we wisten de reserveband nog te vinden, maar daar hield het ook wel op. Marieke wist een hardloper aan te houden die erg veel weg had van een aardige creep. Aardig, omdat hij inderdaad de band voor ons wilde verwisselen. Creep, omdat hij ons vrouwen een stelletje leeghoofden bij elkaar noemde. Goed, het was ons dag niet helemaal qua intelligentieniveau, maar dat lag waarschijnlijk aan het feit dat we al een uur eerder aan het strand hadden kunnen liggen. Na overigens een heerlijke dag strand was het tijd voor de terugweg... ‘We moeten toch richting Siena? Siena is hier af...' Daar heb je tenslotte die borden voor. Marieke leek vastbesloten: ‘Nee hoor kijk, Rob rijdt rechtdoor!' Onder aan de afslag op de snelweg glinsterde een zilveren BMW X3... ‘Volgens mij rijden we weer achter de verkeerde BMW aan... Deze weg gaat naar Rome!' Al met al zijn we heelhuids en binnen toch nog een redelijke tijd thuisgekomen, zonder te kotsen. Ik vind het knap. En dan zeggen ze dat een ezel zich niet twee keer aan dezelfde steen stoot... ;)