Kastanjefestival Aritzo
Kastanjefestival Aritzo
Kastanje festival Aritzo
Voor vertrek naar Sardinië had ik gelezen dat er in oktober meerdere festivals worden gehouden. Elk zichzelf respecterend dorp heeft een specialiteit en dat wordt jaarlijks gevierd. In mijn reisgids stond het kastanjefestival in Aritzo specifiek genoemd. Kon alleen de datum niet achterhalen. Nou dan zien we het ter plekke wel of het een beetje in ons rondje Sardinië is in te passen.
Bij aankomst op de luchthaven van Alghero liggen er van een paar dorpen een folder met alle info over hun specifieke najaarsfeest. (zeker weten dat die ook worden uitgegeven voor het voorjaar). Aritzo is wel te doen. Het laatste weekend van oktober. Dat duurt nog een hele week, dus maar kijken hoe het loopt en afwachten wat het weer doet.
Op 28 oktober…. Omdat we geen erg hebben in de wintertijd zijn we per ongeluk een uur te vroeg opgestaan. Kwam heel goed uit, want het is van St. Antioco toch 3 uur rijden naar Aritzo. Een dorpje in de bergen. De optochten van de mannen met de maskers zouden om 11.30 uur aanvangen zo stond er in de programmering. Die wilde ik meemaken. Het is guur en koud en de weersvoorspellingen zijn niet positief, maar we gaan lekker toch. Even geen sightseeing onderweg, maar in een ‘rechte’ lijn. En dat ging best wel. Alleen de laatste 40km. is veel bochtenwerk. Het staat buiten het dorp al volop met geparkeerde auto’s. De temperatuur is onderweg gezakt van 16 graden aan de kust naar 6 graden hier in Aritzo. Brrr. Ik heb niet echt op kou gerekend. Dus trek maar extra T-shirts en mijn zomerjasje uit de rugzak in de kofferbak. En sokken…. Die draag ik nooit in sandalen. Maar vandaag moet het maar.
Gelukkig worden er op het kastanjefestival bakken met kastanjes geroosterd. Dus kon me bij elk tentje wel even opwarmen aan de vuren. Met dit festival wordt de kastanjeoogst gevierd. Het is een heel uitgebreide braderie. Vele kramen met lekkernijen als jam, honing, kaas, ham, noga, hazelnoten en natuurlijk de kastanjes. Heb van alles wel geproefd. Opvallend veel Afrikanen met hun gebruikelijke waar van tassen, mutsen, telefoonhoesjes, speelgoed, riemen, mutsen, sjaals en paraplus. Voor liefhebbers van een echte hap: Broodje met speenvarkentje… er hangen er velen aan het spit… of geroosterde paling. En friet natuurlijk.
Wat is er dan toch apart aan dit gebeuren? De entourage. De ligging van het dorp. Het gebeurt allemaal aan de hoofdweg door het dorp. Bij de kerk wordt op traditionele wijze de kastanjes gepoft en uitgedeeld. Je mag ook zelf een wijntje tappen. Allemaal erg kneuterig en gemoedelijk. In de diverse cafés ontstaan lange wachtrijen voor het toilet. Blijkbaar kennen ze hier nog geen mobiele toiletvoorzieningen bij evenementen. In het kasteeltje bewonderen we kunstvoorwerpen van een locale kunstenaar. Een paar mooie muurschilderingen geven nog meer kleur aan alles.
De optocht van 11.30 hebben we gezien. … Een klein groepje mannen in bruine kleding met trommels??? Was dit het??? Maar eens even naar de locale VVV. Twee dames die speciaal geselecteerd zijn op hun kennis van het festival en hun talenkennis. Nihil dus. Want zij gaven aan dat de optocht inderdaad al geweest is.
Gelukkig dat er later toch nog groepjes zich door de hoofdstraat wurmen al of niet begeleid met tromgeroffel. Met maskers, met koeiehoornhelmen, op stelten, met bellenharnassen en met schelpenjassen. Niet zo’n groots spektakel als ik had verwacht. Toch wel apart om te zien.
Het festival is zeker geen zuipfestijn hoewel er wel wijn werd geschonken. De markt is grootschalig, de optocht kleinschalig.
Het is pas 14.30 als wij nu toch wel behoorlijk verkleumd besluiten dat het zo wel leuk genoeg voor ons is geweest. We laten de optocht ‘traditionele kleding’ voor wat het is en ook de muziek die voor in de namiddag en avond nog op het programma staat.
Terwijl het is gaan hagelen en sneeuwen, lopen we terug naar de auto. We zijn er toch wel zeker van dat we een ticket naar Sardinië hebben geboekt en niet naar IJsland!?
Even een hapje noga. Hmmmm toch Sardinië.