Het is elke dag weer druk in het oude Pompeï. Met een gemiddelde van een kleine 10.000 bezoekers per dag, is het tegenwoordig in de beroemde stad toch nog minder druk dan in de hoogtijdagen, vlak na het begin van onze jaartelling. Toen leefden er maar liefst 15.000 mensen in deze Romeinse nederzetting aan de Middellandse zee.

Pompeï was welvarend. De zee was binnen handbereik en de grond rondom de Vesuvius was vruchtbaar. Deze vulkaan was al eeuwen niet actief geweest. De stad floreerde en kende tempels, theaters, villa’s en gewone woningen. In het jaar 62 na Christus werd de stad ontwricht door een grote aardbeving. Veel van de publieke gebouwen raakten zwaar beschadigd maar de bevolking begon vrijwel meteen aan de wederopbouw. In de zomer van 79 barstte echter totaal onverwachts de Vesuvius uit. De vulkaan spuwde brokstukken, tefradeeltjes en vulkanische as uit. De stad werd meters dik bedekt met al deze materialen en de bewoners stierven of door toedoen van hun instortende woningen of door de hete gloedgolven.

Het werd stil in Pompeï en de stad, die bedolven lag onder meters as en lava, werd in de loop van de eeuwen vergeten. Het Romeinse Rijk zelf werd aanvankelijk groter dan ooit en stortte in de 5e eeuw in. Na de middeleeuwen werd er weliswaar iets van de stad ontdekt, maar pas in de 18e en de 19e eeuw werden serieuze opgravingen ondernomen.