Rondom een scheve toren
Rondom een scheve toren
Rondom een scheve toren.
Dichtbij waar vroeger een haven aan een nu verdwenen rivier was, ligt het “veld der wonderen”, de Campo dei Miracoli, het grote groene grasveld met daarop de dom, doopkerk en de beroemde scheve klokkentoren van Pisa. Als toerist bereik je deze plek nu per pendelbus, vanaf een parkeerplaats buiten de stad. Er dreigt regen, en al bij de haltes van de pendelbus worden we belaagd door Afrikanen die ons een paraplu willen verkopen, 5 euro een kleine opvouwbare, 10 euro een grote.
In het Museo delle Sinopei, vroeger een ziekenhuis, koop ik een combinatie entreebewijs voor de dom en de Camposanto-begraafplaats, voor meer heb ik geen tijd. Achteraf bedenk ik dat ik misschien beter de dom had kunnen laten schieten, in het museum zijn namelijk schetsen voor de fresco’s van de Camposanto te zien. De fresco’s zijn in WO II bij een bombardement grotendeels verloren gegaan, maar de schetsen eronder bleven gespaard. Enkele indrukwekkende fresco’s met als thema de triomf van de dood en het laatste oordeel zijn nog te bewonderen in een nis in de Camposanto. Hier is het rustig, je komt weinig mensen tegen hier, de meeste toeristen richten zich op de scheve toren en de souvenirstalletjes vol met dubbelzinnige schorten en houten Pinokkio’s. In allerlei standen en poses laten mensen zich zo fotograferen dat het lijkt of ze de scheve toren tegenhouden.
Ik loop nog wat verder de stad in, door de studentenwijk richting Arno. Hier zijn voldoende kleine barretjes voor een glas wijn en een broodje tegen een normale prijs. Ook deze keer heb ik weer onvoldoende tijd om de Arno over te steken, toch nog eens terugkomen om ook dat stuk van de stad te bekijken.
’s Avonds een strandwandeling, we overnachten aan de kust in de buurt van marmerstad Carrara.