Griekse eerlijkheid.

Door: EllenvanderMark

Geplaatst op Dec 23, 2010

We zitten vijf minuten in de hotelkamer in Delphi, na een drie uur durende busrit vanuit Athene, als mijn jongste zoon schuchter zegt: "Ik denk dat mijn Ipod nog in de bus ligt". Nu is hij thuis ook van alles kwijt of verloren, dus enigszins geïrriteerd zeg ik: "Nou, die ben je kwijt dan."
Na drie minuten staat hij weer voor me: "Je bent toch verzekerd?" en na weer drie minuten: "Kunnen we niet even naar het busstation lopen om te kijken of hij gevonden is."
Ik denk op zijn Nederlands: "Ja, ja, die is gewoon kwijt", maar ik zeg: "Dat is goed, dat kunnen we wel even doen."

Het "busstation" annex pizzeria is gesloten. De local die vast eenmaal daags bij de halte staat als de bus van die dag aankomt, en mensen de weg naar hun hotel wijst, zit vast ook al thuis.
We noteren het telefoonnummer van de busmaatschappij, dat op een papier op het raam van de pizzeria is geplakt en bellen het nummer. Een Grieks keuze-menu volgt.

De hoteleigenaar die we de situatie voorleggen, zegt vol vertrouwen: "Ik bel met de busmaatschappij en zorg dat de bus op de terugweg de Ipod hier aflevert!".
Hij belt met de maatschappij en het woord Ipod valt en de kleur van het tasje waar hij in zit! Er volgt dan in onze oren een woordenwisseling, maar dat blijkt te gaan om het feit dat de bus vandaag niet meer terug rijdt en de Ipod dus niet "terug kan brengen", wat de hoteleigenaar irriteert.
Vervolgens belt hij zijn zoon, die kilometers verder op aan het strand ligt, precies bij het eindpunt van de buslijn.
Nog geen anderhalf uur later heeft mijn zoon zijn Ipod terug!

Duizendmaal dank natuurlijk en we lopen naar de plaatselijke supermarkt om een fles wijn voor de zoon van de hoteleigenaar te kopen. Urenlang waren we verrast (en ik stiekem een beetje ontroerd) door de eerlijkheid en hulpvaardigheid van deze mensen.