Palamidi en naar Dimitsana
Peloponnesos
Griekenland
Eriwil
Palamidi en naar Dimitsana
Pfff, wat een regen ! Ja, je leest het goed, WAT EEN REGEN !! We hebben vandaag meer regen gezien dan de afgelopen 6 weken in Nederland, terwijl de dag wel zonnig begon. Maar goed, later meer.
Vanochtend was het dus inderdaad weer heerlijk Grieks warm, felle zon, windje van zee, goed te doen. Na de auto ingepakt te hebben, zijn we eerst naar het Palamidi gereden. Een enorm fort bovenaan Nafplion. Eigenlijk is het een complete stad met maar liefst 7 zelfvoorzienende forten. Vanuit Nafplion kan je met de trap omhoog, maar 900 treden vonden wij toch iets te mats (we hebben immers vakantie …). Je kan er ook met de auto heen :-). Het uitzicht op Nafplion vanaf het Palamidi is super. Het was trouwens druk met schoolreisjes, overal rennende kinderen met een zichtbaar wanhopige leraar erachteraan. (Er is niets afgezet, er zijn geen hekjes en het is echt heel hoog en steil. )
Hierna op weg naar onze volgende bestemming Dimitsana, zo’n 100 kilometer hier vandaan in de bergen. Het is leuk rijden, veel haarspeldbochten, prachtige vergezichten, fabuleuze natuur. Veel bijenkasten en (helaas) verlaten dorpjes.
De zon hebben wel ondertussen al achter ons gelaten, het wordt steeds bewolkter naar gelang we de bergen inrijden, maar goed, af en toe piept de zon er nog wel tussendoor.
In Tripoli (nee, niet Libië, gewoon Griekenland) stoppen we even voor een broodje. De eigenaar is duidelijk geen toeristen gewend, maar is alleraardigst en wil zelfs de rekening nog voor ons vertalen (ja, vertalen, niet betalen). Toen ik hem vertelde dat dat niet nodig was, omdat hij er nogal betrouwbaar uitzag (was ook zo), bloosde hij eventjes. Vervolgens kregen we een hele routebeschrijving mee door Tripoli, zodat we niet zouden verdwalen op weg naar Dimitsana. Weet hij veel dat we een TomTom in de auto hebben …
Na Tripoli wordt het weer steeds meer bewolkt en kouder, van de 31 graden in Nafplion is nog maar weinig over, het zakt al naar onder de 20. In de buurt van Dimitsana is het werkelijk niet te geloven. We rijden in de wolken en het regent er superhard. Het onweert zelfs. De wegen veranderen in complete rivieren. We zien even geen hand voor ogen, maar rijden toch stug door …
In Dimitsana zelf is het pas echt erg, even komen we de bocht niet om omdat er zoveel water op de straat staat. Het is een klein bergdorpje en natuurlijk moeten we in het bovenste deel van het dorpje zijn. De straatjes zijn smal en glad. De enige aanwijzing die we van het hotel hebben is dat het aan een pleintje bij de kerk is. Sh**, we zien diverse kerktorens, welke zou het zijn ? We rijden een steil weggetje omhoog, maar keren weer om, dit wordt ons te smal en te glad. Het regent nog steeds flink door en uiteindelijk rijden we toch (via dezelfde smalle straatjes) het piepkleine parkeerterreintje bij een kerkje op. We besluiten hier te wachten totdat het opgehouden is met regenen en verder te lopen. De straatjes zijn te smal voor tegemoetkomend verkeer, maar eenrichtingsverkeer kennen ze niet. Het is dus niet grappig om hier rondjes te moeten rijden op zoek naar je hotel.
We blijken bij de goede kerk te staan, het hotel is 50 meter verderop. Het is een gerenoveerd oud huis, het past perfekt in dit dorpje.
We wachten even tot het echt helemaal droog is en lopen dan het dorpje in. Het is hier erg leuk, echt een bergdorpje, op ca 1.000 meter hoogte. Overal oude Griekse mannetjes, spelend met hun komboloi. We strijken neer op een ‘terras’, eigenlijk gewoon op de stoep voor een echte Griekse koffie. Er komt nog een oud mannetje aanlopen, die gelijk stofstijf blijft staan als hij ons ziet zitten. Zeker twee minuten staart hij ons aan. Zouden we op zijn plekje zitten ? Uiteindelijk loopt hij naar binnen en gaat hij daar zitten. Het is toch echt niet dat er verder geen plek was op de stoep …
Ondertussen is de zon trouwens weer gaan schijnen en wordt het weer wat warmer. In de stortregen was het maar 15 graden !! Maar goed, nu is het weer lekker.
Als we ’s avonds terugkomen van het eten, staat de priester bij ‘ons’ kerkpleintje van het uitzicht op de vallei te genieten. Z’n vierkante zwarte hoge hoed steekt af tegen het ondergaande zonnetje. Er schijnen hier heel veel kloosters in de buurt te zijn met prachtige oude fresco’s, morgen maar eens op zoek !
Foto's
