Naar Epivadros !
Peloponnesos
Griekenland
Eriwil
Naar Epivadros !
Zo, vandaag eerst eens goed uitgeslapen, ontbijt wordt tot 1 uur ’s middags geserveerd, dus helemaal goed ! Geen idee meer hoe laat we van alles wel en niet gedaan hebben, maar daar is het dan ook vakantie voor. In ieder geval was het ineens al 1 uur geweest toen we bovenaan het theater van Epivadros zaten.
Epivadros ligt een klein uurtje van Nafplion vandaan. De oude stad Epivadros zijn opgravingen van een oud Grieks heiligdom van Asklepios, de (half)god van de geneeskunde. Het mooiste deel is zonder twijfel het oude theater, dat nog bijna helemaal in tact is. Het is dan ook het best bewaarde theater uit de Griekse oudheid.
Het oudste deel dateert uit de 4e eeuw VC, dat zijn de onderste rijen. De bovenste rijen dateren uit de Romeinse tijd. De akoestiek is er fantastisch, veel mensen proberen dit dan ook continu uit, gaan op de middenstip staan en brengen iets moois (of minder moois) ten gehore. (Het theater wordt in de zomermaanden nog steeds gebruikt voor voorstellingen, lijkt me echt fantastisch om eens mee te maken !)
Het was er heerlijk rustig. Geen bussen vol met toeristen, al zou je dat hier wel verwachten. Maar goed, het is dan ook nog geen hoogseizoen. Het is leuk om te zien dat de meeste mensen even op die middenstip gaan staan en dan verwonderd om zich heen kijken, alsof de wereld er dan ineens heel anders uitziet of zo, ik weet het ook niet.
Het hele terrein is echt heel flink, het was vroeger een enorme stad/tempel/heiligdom, ik weet niet hoe je het noemen moet. Er zijn dan ook nogal wat opgravingen te bewonderen, maar het is moeilijk om daar nog een voorstelling bij te maken van hoe het ooit geweest moet zijn.
Uiteindelijk raken we uitgedroogd en willen we weg. Vanmorgen er niet aan gedacht om water mee te nemen (zit nog niet in ons systeem) en bij Epivadros waren alle hotdogtentjes nog gesloten . Er was helemaal niets te koop, behalve dan postzegels. Om een of andere vage reden was er namelijk wel een postkantoor (in een container) op het terrein aanwezig.
Maar goed, op weg naar de kust, op zoek naar eten en drinken. Het valt ons op dat het overal ERG rustig is. Het is dus even zoeken, maar in Tolo vinden we een taverne waar maar liefst vier tafeltjes (van de 50) bezet zijn. Gezellig ! Dus hier maar wat souvlaki, tzatziki en een griekse salade naar binnen gewerkt.
Terug in Nafplion eerst maar eens een dutje gedaan, doen de Grieken ook, dus we passen ons graag aan. Daarna het stadje in. Het is rijk aan kerken en daar waren we wel nieuwsgierig naar. De eerste is een Katholieke kerk, voorheen een moskee. Daar aangekomen, lijkt het inderdaad meer op een moskee dan op een kerk, maar hij is dicht. Helaas pindakaas.
De tweede is een oude byzantijnse kerk uit de 10e eeuw. Gek op oude fresco’s en ikonen, bestijgen we de trapjes van het oude Nafplion. Het is tegen een rots gebouwd, dus bovenin is het te stijl voor ‘normale’ straten en zijn het allemaal trapjes. We zien al dat het inderdaad een hele oude kerk is, maar helaas, ook deze is dicht…
We geven het op, er zijn er nog wel meer, maar ja, ezels stoten zich toch ook geen twee keer aan dezelfde steen (en we hadden die tweede keer er al op zitten …).
We lopen naar DE ijssalon van de stad. Dezelfde waar we gisteren ook geweest zijn. Heerlijk ijs en heerlijke mensen. Ook nu krijgen we alle smaken weer te horen, maar voor mij is er maar 1 smaak, net zoals er voor Erik maar 1 auto bestaat. Citroenijs ! Jammie, jammie !!
Daarna struinen we nog wat door Nafplion, het is een heerlijk stadje om zomaar doorheen te slenteren. En zo vinden we zowaar nog een kerk die open is. Zo zie je, als je niet (meer) op zoek bent… Een typische Grieks orthodoxe kerk, vol met iconen, kandelaars, schilderijen, etc. etc. Geen plekje aan de muur is onbenut, je weet niet waar je het eerst moet kijken.
Ook stoppen we nog even bij het komboloi museum. Een piepklein huisje, met beneden een winkeltje en boven een piepklein museumpje. Vijf stappen, sta je weer buiten. Maar wel erg leuk. De komboloi is een soort rozenkrans, maar dan anders. Het heeft geen religieuze achtergrond, het ‘spelen’met de komboloi is puur te ontspanning en om te ‘ontzorgen’. Ze worden ook wel ‘no-worries’ kralen genoemd. De ‘echte’ worden gemaakt van fossielen, deze kralen zijn dus allemaal anders (en razend duur). Hier een filmpje hoe je ze zou moeten bespelen :
En toen waren we moe :-) en zijn we met een fles rose het terras opgedoken (en er niet vanaf gekomen voordat hij leeg was). Met zicht op zee en de donkere wolken die eerder voor een paar spetters zorgden.
Morgen verder de Peloponnesos in, op zoek naar Dimitsana, een klein dorpje in de bergen, voor de volgende twee nachtjes.
Foto's
