Vandaag ben ik 2 jaar Reisreporter met 792 geplaatste foto's. Mooi gemiddelde dus, en dit (onderwater) bloemetje waard.

Alhoewel... het is geen bloemetje!

Gelijk aan de zonnebloemvelden van de befaamde 19e eeuwse schilder Vincent van Gogh, liggen de gele korstanemonen in grote aantallen bijeen tegen de rotswanden onder water. Korstanemonen zijn echter geen bloemen maar dieren en in tegenstelling tot zonnebloemen zoeken zij de schaduw op.

Deze prachtige kleine dieren zijn poliepen, dat wil zeggen holtedieren die het grootste deel van hun leven doorbrengen terwijl ze vastgehecht zitten aan gesteente. Met een diameter van slechts 5 millimeter leven mannetjes en vrouwtjes gezamenlijk in grote kolonies van soms wel meerdere vierkante meters, waarbij elke poliep afzonderlijke taken heeft. In het voorjaar worden geslachtscellen losgelaten die zorgen voor larven. Deze larven hechten zich aan een harde ondergrond om de basis te leggen voor een nieuwe kolonie. Maar ook kunnen de anemonen zich voortplanten door het afscheiden van uitwas die dan door de stroming meegevoerd wordt en elders weer een nieuwe poliep gaat vormen.

De opening of bek van deze dieren wordt omringd door tentakeltjes met netelcellen, altijd in een veelvoud van zes. Meestal zijn het er 24 of 36, geel tot oranje van kleur. Deze gebruiken ze om voedsel te vangen en naar de bek te brengen. Ze leven dan ook altijd vol in de stroming hetgeen een continu aanvoer van zwevende kleine voedingsstoffen garandeert.

De kolonies vormen contrasterende lichte velden op donkere plaatsen. Je vindt ze aan de ingang van grotten, de schaduwzijde van rotsen of de onderkant van doorgangen. Ook vestigen ze zich wel eens op schelpen of op de sponzen zoals de axinella damicornis, waarvan het eerste woord een deel van de wetenschappelijke benaming van de gele korstanemonen verklaart. De kwetsbare kleine kopjes bewegen wat mee op de stroming, veelal dezelfde kant opgericht, waarbij de gelijkenis met de velden vol met zonnebloemen telkens weer wordt benadrukt.