Trip naar Marokko - deel 3

Door: Flexmaister

Geplaatst op Oct 9, 2010

Afscheid was zwaar. Bij ons laatste avondmaal in deze middeleeuwse omgeving kregen wij voor onderweg een doos (6 flessen) van de overheerlijke rode Roche Mazet huiswijn mee, evenals een fles Henri de Verleider Champagne voor een feestelijk moment. Alsof dit nog niet genoeg was, werd ons ook nog een fiks bedrag geschonken voor de reis.

Dus de volgende ochtend, rond 7 uur opgestaan om de abdijkinderen nog vaarwel te kunnen zeggen. Het was nog donker en we hebben meteen maar afgesproken om de hele reis nooit meer zo vroeg op te staan. Hierna rustig aan ingepakt, gedoucht, kopje koffie en gaan! Door de regen, langs Limoges, Perigueux en Bordeaux. Door prachtige bossen en wijnstreken richting de dorre kale zandvlaktes rond Mimizan. Smerige naaldbossen, volgescheten door de toeristen (vooral duitsers), maar het gaat maar om 1 ding natuurlijk: De Golven!!! En die waren er, erg messy, maar wel 4 meter hoog werd ons beloofd. Van 4 meter hebben we ze niet gezien, maar indrukwekkend was de allesverwoestende kracht van het natuurgeweld wel.

De avond van onze aankomst op het Breakloose surfkamp, waar wij weer tegen arbeid kost en inwoning verkrijgen, vielen wij met de spreekwoordelijke neus in de smakelijk zachte boter. De laatste groep zou de laatste avond gaan feesten en dat hebben we geweten. De goudgele rakkers hebben onze strotten rijkelijk gestreeld en de voornamelijk uit Belgen bestaande groep was duidelijk nog niet te uitgeput om voor de laatste keer helemaal los te gaan.

De volgende morgen, zaterdag de 16e september, sloeg het noodlot toe, voor Leks dan. Wat eerst lijkt op een kater, blijkt later een vreemde ziekte die hem meer dan 4 dagen op zijn bed heeft gehouden. Vlagen heftige koorts met veel zweet, stekende pijn voorin zijn hoofd, geen eetlust en uiterste vermoeidheid zorgen voor een rustige tijd voor de rest, maar geen surf voor Leks, helaas. Maar gelukkig was niet zoals Stefan in het rond scheet en vomeerde op de Abdij, al duurde zijn geval maar een uur of 12.

De eerste dag van ziekte is al een ramp voor het arme schepsel. Die avond moeten de restjes van de ”Pura Vida Surf Bar” (van Breakloose zelf) opgemaakt worden. Een overvloed aan bier en sterke drank (ook Whisky!). Heerlijke versnaperingen, van quiche tot makreel en Leks, normaalgesproken de smulpaap eerste klas, de Bourgondiër zonder grenzen, likkebaard pur sang, die laat na een klein glaasje bier verstek en gaat naar zijn warme mandje, om Stefan 6 uur later, zwaar lallend terug te horen komen, wat een ellende…

Zondag dacht Leks zich weer iets beter te voelen (al was hij dat niet) maar toch zijn we met een groepje gezellige mensen de hoogste duin van Europa wezen beklimmen om er vervolgens vanaf te sandboarden, maar of het nu kwam door het natte zand of het verouderde board (skateboard zonder wieltjes) het bleek niet te werken!

Verder heeft Leks deze week tot donderdag hoofdzakelijk op bed gelegen (onder de moederlijke zorg van Stefan) terwijl er op het camp lustig op los werd afgebroken en gesurft!

Beeldmateriaal bij dit verhaal: http://www.youtube.com/watch?v=0Twe2WaxDtE