Warme gevoelens voor een ijskoud land - Zes maanden in Finland
Finland
Europa
TresContent
Warme gevoelens voor een ijskoud land - Zes maanden in Finland
Het was halverwege 2005 dat mijn studie een interessante wending kreeg. Het Erasmus programma, waarmee je als uitwisselingsstudent je horizon in het buitenland kan verbreden, werd aan me voorgelegd. De lijst met landen waar uit gekozen kon worden staat me nog altijd bij, maar er was maar 1 land dat mijn aandacht trok….Suomi.
Waarom ik koos voor Finland vroeg (en vraagt nog steeds) menig mens zich af. Voor mij had het alles wat ik zocht: een totaal onbekende cultuur, taal en klimaat. Een in Nederland relatief onbekend land waarbij men enkel denkt aan kou, sauna en alcohol.
Naar wat bleek was Finland niet de meest populaire bestemming en was het al snel duidelijk dat het plaatsje Jyväskylä in het midden van Finland voor zes maanden mijn thuis zou worden. In januari vertrok ik dan ook richting het koude noorden. Eenmaal aangekomen viel ik van de ene verbazing in de andere.
De kou, de alles overheersende kou was het eerste dat mij overviel. Men kan zich voorbereiden op kou, maar wanneer de thermometer -34 aanwijst wordt kou een heel nieuw begrip. IJs in de neus, het gevoel dat langzaam uit alle lichaamsdelen wegtrekt en vooral pijn. Pijn van de door de kou opgelopen ‘brand’plekken en pijn tijdens de overgang van buiten naar binnen. En toch is het genieten…Omdat deze kou overweldigend is, het maakt indruk.
Naast de Finse winter wordt ook de Fin zelf nogal eens als ‘koud’ omschreven. Bij de eerste ontmoetingen lijken de Finnen deze vooroordelen te bevestigen. Maar niets is minder waar. Om de Finnen te leren kennen is geduld en tijd nodig. Het is een investering voor de lange termijn. Als je de ‘echte’ Fin leert kennen zijn het de beste vrienden die iemand zich wensen kan. Al voelde de beginperiode wel eens eenzaam en was het moeilijk om aansluiting te vinden, ik ben de Finnen gaan zien als een heerlijk volk. Men oordeelt niet meteen en bemoeit zich voornamelijk met zijn eigen leven.
Natuurlijk bevond ik me zo nu en dan in vreemde situaties. Zo staat me nog goed bij dat een Finse klasgenoot me mee vroeg voor een kop koffie. Ik was er blij om, een opening om iemand beter te leren kennen. De jongen in kwestie vraagt me of ik ook koffie wil en samen lopen we naar de bar. Waar hij vervolgens voor zichzelf bestelt en mij in verbazing achterlaat terwijl hij met zijn dampende bak koffie terugloopt naar de tafel…Ik kijk het meisje achter de balie ontzet aan en bedenk me dat ik wellicht ook even wat moet bestellen…”Uh, ja 1 koffie ook alsjeblieft”. Het eerste sein van het individualisme in Finland. Waar wij in Nederland gewoon even ‘twee koffie’ in een keer bestellen, bestelt men hier voor zichzelf…Note to self :).
Al sta ik bekend als lekkere kwebbel, in Finland heb ik geleerd ‘stil’ te zijn. En dan bedoel ik: stil zijn zonder ongemakkelijk te worden. Waar we thuis eigenlijk altijd het gesprek gaande houden om ongemakkelijke momenten te voorkomen, hanteren de Finnen een ander beleid. Waarom praten als je niets belangrijks, leuks of zinnigs te melden hebt? Zo eindigde ik met zes man zwijgend in een kroeg. Allen met een biertje zaten we rustig om ons heen te kijken. Nou ja, allen? Het voelde voor mij verschrikkelijk onnatuurlijk, maar bij het waarnemen van de uiterlijke rust van mijn tafelgenoten heb ik me erin kunnen berusten die avond. Naarmate mijn verblijf in Finland vorderde begon ik steeds meer aan deze situaties te wennen en begon het steeds natuurlijker aan te voelen.
Een groot thema in Finland is natuurlijk alcohol. Bier koopt men in de supermarkt, sterkere drank in de staatswinkel. Zonder identiteitsbewijs kun je het schudden, de dronken Fin achter je in de rij krijgt zijn twee flessen wodka gewoon mee…Het waren soms gekke situaties. In het uitgaansleven is alcoholmisbruik merkbaar, meer dan in Nederland. Regelmatig ontstaan er opstootjes nadat groepjes vrienden ‘iets’ teveel hebben gedronken…En drinken, ai, dat kunnen de Finnen wel. Menig keer heb ik me verbaasd over het aantal drankjes dat naar binnen werd gewerkt. Mijn verbazing was echter groter over het aantal dronken Finnen op straat. Een zakenman die op klaarlichte dag met moeite van straatlantaarn naar straatlantaarn strompelt, het is een vreemd beeld. Net als de dronken Finnen die ter hoogte van een struik de strijd opgeven, zich erin laten vallen en hun roes daar verder uitslapen. Niet veel mensen kijken er van op. Ook ik heb na een aantal maanden ingezien dat iedereen proberen op te rapen geen doen is. Alles went zegt men dan…
Het waren leuke ervaringen, gekke ervaringen en overweldigende ervaringen die ik heb opgedaan. Zes maanden leken een eeuwigheid, maar toen het einde naderde besefte ik me dat voor mij het afscheid te vroeg kwam. De heerlijke stiltes, de overweldigende kou, de ongelofelijke eerlijkheid en de ontzettend boeiende taal zijn slechts enkele aspecten aan het land die mij boeien en me verliefd hebben laten worden op dit onbekende landje in het noorden van ons continent. Ik heb warme gevoelens voor dit ijskoude land…
Foto's
