Deel 18: Over de Mekong naar Can Tho
Mekong Delta
Vietnam
MarianneV
Deel 18: Over de Mekong naar Can Tho
Dag 19 Mekongdelta, Chau Doc- Can Tho
Per boot gaan we de brede rivier op. Het lijkt bijna een meer, zo breed. Eerst naar een dorp waar de bewoners onder hun drijvende huizen vis kweken: enorme kooien gaan er schuil onder water. Bij één van de huizen nemen we een kijkje en mogen we wat voer strooien door een luik: de vissen springen zowat naar binnen. Eigenlijk is het een heel dorp dat in bootjes op het water woont. We kenden dat al een beetje van Cambodja. Bootjes varen van boot-woning naar boot-woning en bieden van alles te koop aan. Veelal is dat eten, noodlesoepje, gestoomde rijst met garnaaltjes of ander eten waar we nieuwsgierig van worden. Het bakje van de noodlesoep wordt gewoon in het water van de Mekong 'schoon' gewassen! Nou heeft water een groot zelfreinigend vermogen, maar schoon kun je het water van de Mekong toch echt niet noemen. We zagen in Phnom Penh al dat de stroom vanuit de (open) riolering volledig verdwijnt in de Mekong. Ook hier in Can Tho is dat het geval zagen we. Neem daarbij al die varkens die op het water worden gehouden, al die vuilnis die erin wordt gestort en al die boten die hun afval en olie lozen... Nee, echt lekker zwem- of (af)waswater is het niet!
Daarna naar een Cham-dorp aan de rivier. Ze wonen niet echt luxe! Heel oude krakkemikkige houten bouwvalletjes op palen. Echt blij lijken ze ook niet met onze nieuwsgierige blikken. Maar ja, wat zouden wij ervan vinden als een blik Japanners plotseling bij ons in de tuin zouden staan en foto's van ons zouden maken!?!
De Cham zijn moslims. Zij wonen in zowel Cambodja en in Vietnam en eigenlijk worden ze in beide landen niet voor vol aangezien. Gediscrimineerd zelfs. We zien nog net het staartje van een moslim-trouwerij! Leuk, iedereen feestelijk gekleed, een petje op (zoiets als je bij de Joden een kalotje noemt).
We mogen ook even de moskee bekijken.
We varen verder met de boot en stappen uiteindelijk over in een minibusje. Eigenlijk zouden we nu een ooievaarsdorp bezoeken, maar de ooievaars schijnen tijdelijk een andere stek gevonden te hebben. En een ooievaarsdorp zonder ooievaars is natuurlijk niet ècht het bezoeken waard. In plaats daarvan gaan we naar een krokodillenfarm. Er zitten zo'n 2000 van die enorme maar uitermate slome beesten. We hebben het zo gezien. Het heeft van geen van ons vieren echt de interesse. We hebben ze overigens nog wel als lunch gegeten. Ze smaken een beetje naar kip met een varkenssmaakje.
Daarna per busje naar Can Tho. We verwachtten een prachtige tocht, zo dwars door de delta. Maar het valt een beetje tegen. Bijna de hele tocht van drie uur is het aaneengesloten bebouwing en stervensdruk, vooral met brommers. Het is in het begin wel leuk; het straatbeeld is natuurlijk zó anders dan we gewend zijn, maar we zien toch ook heel graag natuur tussendoor. Wat wel heel grappig is dat, overal in al dat water dat overal is, eenden zitten. Maar waarom hebben al die eenden zo'n vreemde-niet-eenden-kleuren? Blijkt dat elke eenden-eigenaar zijn eigen kleur heeft. De eend wordt geverfd in de kleur van de eigenaar. Zo kan hij de eend herkennen tegen de tijd dat er geslacht kan gaan worden! Handig!
Het weer werkt niet zo mee vandaag. Het is behoorlijk bewolkt, maar wel heel erg heet en ontzettend vochtig. Niet van dat weer waar je super actief van wordt! Maar we zijn natuurlijk ontzettend verwend met alsmaar dat prachtige weer.
We zijn heel benieuwd naar wat meer details over de Vietnamezen. De gids is graag bereid onze vele vragen te beantwoorden.
De regering heeft een twee-kind-politiek. De mensen op het land trekken zich daar niet zo heel veel van aan, maar bijvoorbeeld ambtenaren worden ontslagen als er een derde kindje op komst is. In dit land wil men in ieder geval een zoon hebben. Blijkt, na een dochter, het tweede verwachte kind weer een dochter te zijn, dan neemt men soms het heft in eigen hand en schrikt men niet terug voor abortus. Met het gevolg dat er op elke 100 meisjes 112 jongens zijn! Dat wordt straks natuurlijk een probleem, als de kleintjes van nu de huwelijksleeftijd bereiken!
En als je ziet hoe prachtig de middelbare meisjesscholieren er uit zien dan wordt dat echt een strijd voor de jongens! Het schooluniform van de meisjes lijkt wel een bruidsjurkje: een zijden, strakke witte jurk, met daarover een getailleerde wit-kanten of brokaten tuniek!
Na aankomst in Can Tho gaan we meteen de stad in. Gezellig! Dat hadden we nodig na die autorit van vandaag. Veel herkenbaar van Laos en Cambodja. De eetstalletjes, de fruitverkopers, de markten. Groot verschil met de vorige twee landen is het gemis van de geur van vis en vlees dat wordt geroosterd. Dat zien we nergens. Een bezoekje aan de vismarkt slaan we nooit over! In deze vismarkt staat een flinke laag verdacht ruikend water. Het is er vies en donker, maar de vis is vers, want deze wordt nèt levend gehouden in een klein laagje water..
Ook in deze stad veel brommers. Iedereen heeft keurig een helm op, een beetje zo'n militair model met een klepje aan de voorkant. We moeten er wel een beetje om gniffelen dat sommige mensen die helm ook ophouden als ze niet op de brommer zitten, maar zitten te eten of romantisch op een bankje aan de Mekong zitten. Echt makkelijk zoenen zal dat niet!
Foto's
