Deel 17: De eerste kennismaking met Vietnam
Deel 17: De eerste kennismaking met Vietnam
Dag 18: van Phnom Penh naar Chau Doc
We hebben de tijd vanmorgen. We worden pas om half twaalf opgehaald voor onze transfer naar de boot die ons naar Vietnam zal brengen.
We worden naar de rivier gebracht; de snelboot vaart lekker door. Om 3 uur zijn we bij de Cambodjaande grens. Iedereen eruit. Stempel, stempel, stempel. Stukje doorvaren. Iedereen eruit, wachten, wachten, wachten. De passen verdwijnen. Stempel, stempel, stempel en dan door.
Wat een prachtige eerste blik op Vietnam! Vissers met spitse hoedjes, woonbootjes en huisjes op palen; precies zoals je je Vietnam voorstelt! Na een klein uurtje legt de boot aan bij een steiger en moeten wij vieren er uit. We blijken bij de aanlegsteiger van ons hotel in Chau Doc (Vietnam) te zijn. Vanuit het balkon van onze kamer van ons hotel kijken we uit over de Mekongdelta. Gigantisch! Een droom bijna!
We gaan snel Chau Doc in, zodat we toch nog iets meekrijgen van de stad. Het is erg druk in de hoofdstraat. Veel brommers, fietsen, fietstaxi's, handkarren en eetwagentjes. Nauwelijks auto's. We slaan een zijstraat in om de drukte wat te ontlopen; we zoeken de achterafstraatjes op. Het lijkt wel alsof iedereen daar op ons gewacht heeft. Mensen komen naar ons toe, lachen, zwaaien, willen op de foto. Marianne wordt zo maar uitgenodigd door een oudere mevrouw om haar huisje gekomen bekijken. Het is onvoorstelbaar! Wat een hartelijkheid! Bijna nog meer als in Laos en Cambodja.
Het gaat de mensen hier wel beter dan in Laos, en zeker dan in Cambodja! De meeste huizen zien er beter uit dan daar en mensen hebben fatsoenlijke kleding. Één nadeel van die relatief betere welvaart is wel meteen te zien. Dikke mensen zie je in Laos en Cambodja eigenlijk niet. Hier wel, en vooral dikke kinderen; heel veel dikke kinderen, ook al van een of twee jaar. Dat belooft niet veel goeds voor de Vietnamese in de toekomst!