Ras Al Khor Wildlife Sanctuary Dubai: expect the unexpected

Door: Nathaliebeersma

Geplaatst op Oct 15, 2015

De opdracht voor mij en één klasgenoot tijdens onze studiereis naar Dubai/Abu Dhabi en Thailand luidde: het uitvoeren van experiences rondom het thema `volunteerism or work'. Op maandag 7 april 2014 stond het eerste uitje op het programma. Dit werd een experience vol onverwachtse gebeurtenissen, iets om nooit te vergeten.

Rond 10.15 uur vertrokken we naar Ras Al Khor Wildlife Sanctuary, waar wij dertig minuten later arriveerden. Bijkomend van de hitteklap namen we de omgeving in ons op. Wij verbaasden ons over de onaantrekkelijke ligging direct aan de snelweg. De vogels en andere dieren ondervinden hier vrijwel zeker hinder van, constateerden wij. De harde geluiden en de uitlaatgassen zijn niet bevorderlijk voor de rust en de gezondheid van de dieren. Vanuit de uitkijkpost hebben we met een grote verrekijker de flamingo’s bewonderd. Naast de roze vogels stond het voer dat zij twee keer per dag krijgen, om 09.15 uur en om 16.15 uur. Toen het 11.00 uur was en Jeruel, de medewerker waar wij een afspraak mee hadden, er niet was, bleek dat de taxichauffeur ons ondanks de duidelijke instructies aan de verkeerde kant van het park had afgezet, bij de andere uitkijkpost. Volgens de bewaker, waarmee het helaas niet erg makkelijk communiceren was, zou de mangrove hide, daar waar we moesten zijn, een half uur lopen zijn. Enigszins in paniek omdat alles in de soep leek te lopen, besloten we dat dit de enige oplossing was. Er waren namelijk geen andere mensen die ons naar de mangrove hide konden brengen. En ondanks dat we wel wisten dat het park is opgedeeld in twee stukken met twee uitkijkposten, wisten we niet dat vanaf de ene uitkijkpost de andere zeer moeilijk bereikbaar is. Na meer dan een half uur lopen langs de rand van het park bleek dat we niet door het gebied konden. We zochten naar een oplossing om richting de juiste uitkijkpost te komen, en dus dachten we dat we wel een stuk af konden snijden. Echter, waar we dachten dat het opgedroogd zand was, liepen we recht het moeras in. Hoewel mijn klasgenoot ervan overtuigd was dat het wel kon, bleek dat ik gelijk had: we zakten er steeds dieper in en moesten omdraaien. Meer dan een uur verder waren we weer terug bij de flamenco hide. Het was in ieder geval een hele beleving, want we hebben foto’s gemaakt die niemand kan maken, omdat hier in het échte beschermde natuurgebied, buiten de uitkijkposten (schijnbaar) alleen de natuurbeheerders mogen komen. Maar toch waren we in feite nog steeds niet aan het doen wat de bedoeling was volgens onze planning. Daar baalden we enorm van. Maar gelukkig waren er nu twee in Dubai werkende mannen uit India die ons naar de mangrove hide konden brengen.

Uiteindelijk arriveerden we om 12.30 uur bij de mangrove hide. Hier zette de pech zich om in geluk. We ontmoetten een van de medewerkers van het park. Het was echter niet Jeruel, want hij bleek vreemd genoeg in Abu Dhabi te zitten, terwijl wij meerdere keren de afspraak hadden bevestigd. Desalniettemin was zijn collega Esmat bereid alsnog de geplande activiteiten met ons te ondernemen. Het vogels tellen was dan weliswaar al afgerond voor vandaag, maar hij heeft ons er alsnog alles over verteld en alles gedemonstreerd. We hadden verwacht dat we letterlijk vogels zouden tellen en dat dit haast een onmogelijke taak is, maar niets is minder waar. Er blijken hele processen aan vooraf te gaan en er blijken meerdere manieren te zijn waarop de vogels worden geteld. Het vogels spotten en tellen gebeurt per groep of gebied. Ook wordt er met meerdere mensen tegelijk gespot en geteld. Er wordt soms vanuit een auto gespot en geteld (road counting) en soms vanuit één punt/toren (point counting).

Na de uitleg en demonstratie kregen we een onverwachtse behind-the-scenes experience. De natuurbeheerder nam ons mee in zijn privéjeep voor een tour door het beschermde natuurgebied waar normaal alleen hij en zijn twee collega’s mogen komen. We voelden ons op dat moment extra speciaal. We hebben dan weliswaar niet zelf de werkzaamheden van de natuurbeheerder/vogelspotter uitgevoerd (wat eigenlijk rond deze tijd gepland stond), maar wel alles te zien gekregen. De natuurbeheerder heeft veel over het park en de dagelijkse gang van zaken verteld tijdens de rit en veel aangewezen met uitleg erbij wat het was of waar het voor diende. Hierdoor hebben we een goed beeld gekregen van zijn werk, dat vooral bestaat uit het observeren/monitoren van de vogels en hun gedrag en zorgen voor een optimale leefomgeving voor de dieren; ervoor zorgen dat het reservaat en de omgeving goed onderhouden blijft.

Voor onze valse start van vastzitten in de middle of nowhere kregen we meer terug dan we hadden durven dromen!