Een avontuurlijk bezoek aan het Potala paleis in Tibet
Lhasa
Tibet
MiekeDeHaas
Een avontuurlijk bezoek aan het Potala paleis in Tibet
Vandaag staat het bezoek aan het Potalapaleis op het programma. Gebouwd op een heuvel torent de residentie van de Dalai Lama hoog boven de stad uit. In de duizend vertrekken vind je, behalve kunstschatten en kostbare religieuze voorwerpen, de gouden tombes van eerdere Dalai Lama's.
Voor de acht gehandicapte reizigers is al dit moois niet te bezichtigen vanwege de vele trappen in dit paleis. De meeste reizigers zitten in een rolstoel of zijn zo slecht ter been waardoor het onmogelijk is om het paleis van binnen te bezoeken. Tot het binnenplein kan de bus komen. als vrijwilliger kunnen wij hen ook niet verder brengen. Niet getreurd, de reizigers hebben wel voor hetere vuren gestaan. Het paleis zelf kunnen aanschouwen is al fantastisch.
Daar aangekomen zien we een heel leger brandweermannen klaar staan. Vreemd...we zien toch nergens vuur. Wij gaan een voor een de bus uit, wat al een hele klus is voordat iedereen in de rolstoel zit. In dit land heb je immers geen aangepaste bussen met rolstoelliften. Maar dat is het avontuur waarvoor deze reizigers gekozen hebben.
Waarom komen al die brandweermannen druk gebarend op ons af? Het werd ons snel duidelijk ... ...echt.......gaan jullie deze mensen met rolstoel en al acht trappen omhoog dragen? Dit lijkt een onmenselijk karwei. En hoe weten jullie dat wij vandaag hier zijn? Wie heeft dit geregeld? Wie zit hier achter? Vragen waar we nog geen antwoord op hebben. Een ding is duidelijk ... iemand heeft dit geregeld.
En jawel, de eerste worden met rolstoel en al opgepakt en omhoog gesjouwd. Wow, acht trappen!!! Wat een klus.
Twee rolstoelen zijn te breed om over de smalle trap te vervoeren. En wat denk je ... de reiziger wordt uit zijn stoel getild, op de rug van de brandweer gehesen en daar gaat hij! We houden onze hart vast voor de goede afloop. Twee andere brandweermannen nemen de rolstoel mee. Ondertussen staat bij iedereen een brede glimlach op het gezicht. Wat een avontuur.
Dat de hiërarchie onder de brandweermannen duidelijk moge zijn, blijkt wel uit het feit dat een brandweer de rolstoel niet helemaal goed vastpakte. Hij werd even op zijn nummer gezet door de commandant die dit allemaal gaande sloeg. Vervolgens deelt hij een klap uit in het gezicht van de brandweer. Dan weet je even niet hoe je moet kijken.
Maar de gouden tombes en nog veel meer is bewonderd dankzij de brandweermannen die zich helemaal in het zweet hebben gewerkt.
Nu weer naar beneden wat minstens zo eng is. De reizigers moeten over stalen zenuwen beschikken. Ze waren aan de Goden (lees brandweermannen) overgeleverd.
Komen we beneden aan, staan er journalisten klaar! Hoezo?
En dan nu de antwoorden op alle bovenstaande vragen. Wat blijkt. Een van de vrijwilligers heeft via zijn werk contact gehad met de Chinese ambassade en had laten vallen dat ze het paleis van binnen niet konden bezoeken vanwege al de trappen. Om een verhaal kort te maken .... de Chinese ambassade had uit eigen beweging dit doorgespeeld naar de Chinese consult. En zo is het balletje gaan rollen.
En de volgende dag stond het P.R. verhaal in de krant.
Of het nu wel of geen P.R. stunt was ... dat maakte niet uit. De reizigers waren weer een avontuur rijker.
Een van de vrijwillige begeleiders heeft een dankwoord uitgesproken. Want dat was toch wel op zijn plaats. Maar voordat er gesproken kon worden beveel de commandant de brandweermannen zich keurig in rijen op te stellen (zie foto).
Foto's
