Naar Chiang Mai
Chiang Mai
Thailand
DW
Naar Chiang Mai
We hadden kaartjes voor de nachttrein naar Chiang Mai (een stad in het Noorden), maar zelfs in het Thaise laagseizoen waren alle slaapwagons 2 dagen voor vertrek al uitverkocht. Daarom hadden we kaartjes voor gewone zitplaatsen gekocht, die achteraf ook prima bleken te zijn om een beetje nachtrust te krijgen. We waren tijdig aanwezig op Hua Lamphong (en waren blij te zien dat de bordjes telkens van tussen Thais en Engels wisselden.)
We besloten voor vertrek nog wat te eten. We vonden een tentje waar het eten erg lekker rook en we zagen 4 grote pannen staan, maar aangezien alles in het Thais was, konden we er niet echt wijs uit. Waarschijnlijk zagen ze dat we erg wazig naar de in het Thais geschreven bordjes aan het kijken waren, want al snel werden we uitgenodigd om in het keukentje te komen proeven welke van de soepen we wilden. Weer zo’n mooi voorbeeld van de Thaise vriendelijkheid!
Na ieder een kom heerlijke noodlesoep gegeten te hebben, was de trein er. Evenals naast de rivier, zagen we langs het spoor ook veel zelf in elkaar geknutselde krotjes waar arme mensen woonden. Wat ook uitermate apart was om te zien, was dat veel kinderen gewoon op het spoor speelden. Aangezien het het grooste deel van de treinreis donker was, hebben we verder niet veel van de omgeving gezien.
De volgende ochtend kwamen we aan in Chiang Mai. We zagen voor het eerst een songtaew; een bus-achtige taxi met 2 naar elkaar gerichte bankjes. Er werd ons gevraagd naar welke accommodatie we wilden; we hadden het een en ander opgezocht maar hadden nog niet vastgesteld waar we heen wilden. We besloten maar een naam te noemen en eventueel vanuit daar verder te zoeken. Aangekomen bij het genoemde guesthouse, bleek dat er veel meer gevraagd werd dan op internet aangegeven was. Daarom pakten we onze backpacks weer en zochten op goed geluk een ander guesthouse; iets wat niet zo gemakkelijk bleek te zijn (achteraf omdat we blijkbaar buiten het centrum van Chiang Mai zaten).
We kwamen uiteindelijk bij een ander guesthouse aan, waar we ondanks het bordje ‘fixed prices’ de prijs nog wat omlaag kregen. Na ons opgefrist te hebben zijn we vervolgens Chiang Mai gaan verkennen en kwamen er na een flinke wandeling achter dat we een redelijk stuk van het levendige centrum afzaten.
Het centrum van Chiang Mai is erg gezellig; vol restaurantjes en barretjes (en guesthouses). We slenderden een beetje rond en waren positief verrast toen er een Starbucks in het centrum bleek te zitten; de Caramel Latte’s van deze keten zijn onze absolute favoriet. Het was er redelijk rustig en al snel zagen we waarom; de prijzen van deze Amerikaanse keten waren omgerekend hetzelfde als in de Westerse wereld. Dat is voor Thaise begrippen extreem hoog; een gemiddelde Thai kan deze koffie niet betalen. Daardoor hadden we er geen goed gevoel over om zo’n keten in Thailand te sponsoren. Een Caramel Latte is waarschijnlijk een stuk minder lekker in Thailand als je weet dat een Thai er dagenlang voor moet werken om zo’n bedrag bij elkaar te sparen. Daarom hebben een kopje koffie gedronken bij een kleinschalig terrasje in de buurt. Het was dan wel geen Caramel Latte, maar wetende dat we een Thai sponsorden in plaats van een Amerikaanse megaketen, smaakte het figuurlijk gesproken een stuk beter.
Foto's
