The long and winding road to Koh Tao.
Thailand
Azië
Ivonne
The long and winding road to Koh Tao.
The long and winding road to Koh Tao.
Vanaf Bangkok hebben we een busrit/boottocht naar het eiland Koh Tao, zo’n 600 kilometer ten zuiden van Bangkok. Het doel is uitrusten na drie geweldige maanden met de rugzak en het ov trekken door Vietnam, Cambodja en Laos. We hebben al veel gereisd en dit wordt één van de laatste busreizen. Het reizen buiten Thailand ging niet altijd volgens het boekje, alert blijven en verder alles maar op je af laten komen is onze ervaring. Onze eerdere ervaring met bus en trein in Thailand was echter prima dus we gaan vol goede moed op pad.
16:30 uur.
We worden verwacht bij het kantoortje waar we de bus hebben geboekt. Onze tickets zouden klaar liggen, maar zijn er niet. Navragen levert het antwoord op dat het allemaal in orde komt. Later, bij de grote bus krijgen we ze. Een herinnering aan 2 eerdere gevallen waarin bootkaartjes nooit boven water kwamen en we hebben moeten strijden voor onze plek geeft mij een umheimlich gevoel….
De minibus-man die ons ophaalt vraagt om het kaartje. Hebben we dus niet. Chauffeur vertrekt richting kantoortje, gaat daar staan mopperen, en in de minibus zit de sfeer er al in want de chauffeur heeft van iedereen alle kaartjes ingepikt. Gezellig! Zonder kaartje mogen uiteindelijk we toch mee, de dame van het kantoor zwaait ons niet uit.
17:30 uur.
Na een paar minuten rijden worden we, zonder verdere uitleg, op een centraal plein gedropt, niet ver van ons hotel. We strijken neer op het gras en kletsen wat. Langzaam aan wordt het drukker op het plein. Onze rugzakken pakken wij vast in de beschermhoes want het zal nu toch wel gaan gebeuren.
18:00 uur.
De dame van het kantoortje arriveert in een tuk tuk en geeft ons een kaartje voor de boot en een leuke gekleurde sticker waaraan men kan zien waar wij naartoe moeten.
18:15 uur.
Er wordt “Koh Tao quick quick” geroepen. We staan op en moeten dan meelopen naar een plek waar dan de bus zal staan. De hoes maar weer van de rugzak af en dan rennen, want de groep is al aan de overkant van het plein.
19:00 uur.
We hebben al een tijd op de bus staan wachten op een plek die nog steeds vlakbij ons hotel is. Dan is het toch eindelijk zover, busje komt eraan! We zoeken een stekje uit in deze VIPbus. Meestal reizen we met een normale bus. Ervaring heeft geleerd dat die beter zijn en bovendien goedkoper, maar er was geen andere keus dit keer.
19:30 uur.
Nog een laatste lange stop op Hua Lamphong trainstation gaan we dan toch echt Bangkok verlaten. We laten ons ontspannen achterover vallen en eten een paar banaantjes en wat snacks om de eerste trek te stillen. Straks zullen we wel ergens stoppen om te eten. Ik ga een tijd later naar het toilet, pfff wat een stinkgeval, maar hij doet het dus ik klaag niet. Het aroma van het toilet vervult steeds meer de bus. Dit is ook één van de redenen waarom wij liever een bus zonder toilet hebben. Mensen beginnen te mopperen.
20:30 uur.
We gaan stoppen. Iedereen pakt de tas, want we zullen nu dan wel ergens een hapje kunnen gaan eten. Er wordt niets gezegd. We staan alleen een tijd stil. Een half uur later staan we weer stil, de deuren blijven dicht. Als we maar geen problemen hebben met de bus? Als mijn man naar buiten kijkt ziet hij de chauffeur een tapje aan de onderkant van de bus opendraaien en de inhoud van het toilet wordt losgelaten. Dit fenomeen herhaalt zich ieder half uur, maar voor de stank binnen heeft het niet zoveel effect.
24:00uur.
We stoppen weer en er schalt een stem door de bus “food and toilet”. Eindelijk. De groep valt aan op de hapjes en drankjes van de eettent en bij het toilet staat een vertrouwd lange rij. Na deze pauze zullen we dan wel flink gaan doorrijden aangezien we nog een aantal uren te gaan hebben.
01:30 uur.
We zijn net een beetje weggedoezeld als alle lichten aangaan en de stem weer schalt “boat to Koh Tao”. Helemaal perplex stapt iedereen uit in het kleine haventje waar een kantoortje is met een wc en waar je wat snacks kunt kopen.
We moeten nog tot half 7 wachten want dan gaat de pont. Dan maar proberen even de ogen te sluiten. Een groepje gaat gezellig kaarten en even later gaat de gettoblaster aan. Er wordt gezucht en gekeken, maar niemand zegt er iets van. Dan maar ons proberen af te sluiten, zo comfortabel mogelijk liggen en kijken of we nog kunnen slapen. Wonderbaarlijk genoeg lukt dat ook nog en krijgen we nog een paar uurtjes slaap. Stijve nek en beetje kwijl op het kussentje mogen de pret niet drukken.
06:30 uur.
“boat to Koh Tao”. We krijgen een nieuwe sticker, afhankelijk naar welk van de drie eilanden op deze tocht je gaat. Gelukkig zijn wij de eerste stop en anderhalf uur later kunnen we gelukzalig uitstappen op het beloofde (ei)land.
We moeten nog een tijd zoeken naar een leuk slaapplekje maar dan is het ook eindelijk zover. Om 11:00 uur zitten we aan een heerlijk ontbijtje, zon op het hoofd, zeewind in de haren. We hebben het gehaald en het leven is weer goed.
Een aantal dagen later vinden we een heerlijk huisje pal aan het strand. We besluiten hier te gaan “wonen” voor de laatste paar weken. Het leven is goed; zon, zee,rust, snorkelen en duiken, heerlijk eten zoveel je wilt. De enige reis die we nog gaan maken is naar Bangkok terug en dan naar huis.
Nog een keer die kant op? Zeker weten!
Foto's
