Deze foto is genomen van de Nanya Rock ten oosten van Keelung aan de noordoostkust van Taiwan, op vrijdag 9 mei 2014 rond 15.00 uur.

`De lucht is volledig betrokken, grauw grijs weer is het. En het miezert. Maar dit doet allerminst afbreuk aan de schoonheid van de ruige rotskust die is bedekt met een deken van rijke vegetatie. De weg zoekt zijn route rond de bergen. Vlak voor een van de vele bochten parkeren we de auto om een natuurlijk wonder in dit deel van Taiwan te bezichtigen, een bizarre formatie die tegen een stel andere brokken gesteente aangesmeten lijkt. De top van de rots doet me denken aan de hoed van een klaprooszaadje. Nog merkwaardiger zijn de schuine strepen, soms zelfs een dikke ring, gevormd door erosie. De meest mooie, bijzondere vormen zijn er ontstaan. Het blok oogt gepolijst maar voelt keihard. De vloer is spiegelglad en heeft net zoveel verschillende aardetinten in zich als de rots. Van donkerbruin, bijna zwart, tot zandkleurig geel en wit grijs. Met grote behoedzaamheid omdat de regen de stenen spekglad heeft gemaakt klauter ik naar de beroemde Nanya Rock. De wind waait hard om mijn oren. Mijn spieren verstijven van de kou. Ik ben blij met de aanwezigheid van mijn paraplu. Huiverend kijk ik in mijn te dunne kleren uit over de weide blauwe oceaan. Ik ruik de zoute zee. De golven beuken in op de kust. Ver aan de andere kant van dat immense water is mijn thuisfront met Nederlandse vrienden en familie. In gedachten van dankbaarheid verzonken hoor ik achter me zo nu en dan een auto over het natte asfalt voorbij razen.’