Reisverslag Sri Lanka 2006

Door: Janhermens

Geplaatst op Feb 22, 2009

Vanuit Sri Lanka een berichtje, dat we goed aan zijn gekomen na een zeer lange vlucht. Eindelijk na ruim 3 uur wachten vertrok ons vliegtuig, tenminste dat dachten we. We zaten goed en wel boven in de lucht en we hoorden: “Problems”. En zo vlogen we weer terug naar Londen. We mochten niet uit het vliegtuig en zo moesten we nog ruim 3 uur wachten. Nou uiteindelijk zijn we hier veilig aangekomen en verliep de vlucht voorspoedig.
Het reizen is hier net zo vermoeiend als in Indonesië: veel verkeer, wél verkeersregels , maar desondanks geldt ook hier het recht van de sterkste, snelste, roekelooste. De doorgetrokken streep staat hier altijd alleen maar links en rechts van de weg, nooit in het midden. Het verkeer maakt vooral gebruik van het middelste deel van de weg, omdat het daar het veiligste is en de weg het beste. Bij de afdaling uit het gebergte kwamen we erachter dat óók de koeien dit schijnen te weten. Het is dus veelvuldig een kunst om niet alleen auto's, fietsers en voetgangers te ontwijken, maar ook nog eens deze koeien en soms ook paarden en wilde olifanten. En je weet nooit of ze vlak voor je auto links- of rechtsaf slaan, want ja de staart wijst naar alle kanten. Soms liggen ze als groepje bij elkaar midden op de weg. Heb je jouw keuze gemaakt waar ze te passeren, dan moet je weer oppassen voor de honden, want die liggen links en rechts op de weg. Dieren worden hier niet doodgereden, misschien enkele mieren, maar dieren zijn hier heilig. Zo moet Dimuthu, onze chauffeur, soms ook slangen, eekhoorntjes, wilde buffels, salamanders, kameleons en leguanen ontwijken.
Vandaag hebben we een rotsgebergte beklommen. Ja ja, wij als oudjes.. 1241 treden. Christien had 2 helpers, die je gewoon naar boven duwden. Jan maar 1. Het was werkelijk schitterend!
Daarna hebben we op een olifant gereden door de jungle en zelfs op zijn nek.
Je wordt op je wenken bediend,als je maar fooi geeft. Hier is het normaal dat iedereen fooi krijgt. Daarom werd Christien ook door 2 man naar boven 'gedragen', dubbel fooi dus, en ze zeggen je heus wel hoeveel!
Het land is 'veilig' ja, maar er zijn veel militairen langs de weg, je wordt vaak gefouilleerd en er zijn nogal wat wegversperringen. Van de wapens die ze bij zich dragen, schrik je soms wel. We kwamen nog langs een busstation, dat er nu niet meer is, alleen een diep gat. Het moet een gigantische knal geweest zijn, zeker ook omdat er 200 mensen bij omgekomen zijn.
Het weer is wat klam en bij het eind van onze wandeling in de botanische tuin kwam het water met bakken uit de lucht. Het heeft de afgelopen dagen ontzettend veel en hard geregend. Er zijn veel overstromingen en landverschuivingen. Het grootste gevaar komt nu niet vanuit de Tamil Tijgers, maar vanuit de natuur. Enkele uren nadat we op een bepaalde plek moesten stoppen vanwege een aardverschuiving, kwam op die plek een gigantisch rotsblok naar beneden, waarbij diverse auto's met inzittenden onder het puin verdwenen. De
kranten hier tonen de foto's ervan in al zijn sinistere details, zoals het in Nederland niet mag. Er zijn 5 mensen bij omgekomen.
We zitten in HET theegebied van Sri Lanka, alles ruikt dus naar thee, inclusief ons hotel en dus ook de beefburger die ik net gegeten heb. Zouden de koeien hier thee grazen?
We maken zo alle dagen heel veel mee en we hebben het ontzettend met onze chauffeur getroffen. Hij rijdt ons soms naar iemand toe, die echt arm is en zo kwamen we bij een weduwvrouwtje, die haar man pas had verloren. Ze woonde bij haar dochter en kleinzoontje. Ze liet haar hele huisje zien (wat er nog van over was) en gaf ons wat van de pottenbakkerskunst waar ze probeerden geld mee te verdienen (overleven dus).
Vandaag en gisteren hebben we langs de zuidkust gereden, waar de tsunami is geweest. Onvoorstelbaar en indrukwekkend wat je te zien krijgt en hoe je ook ziet, dat het leven gewoon weer doorgaat, terwijl er ws. nog een groot verdriet ligt bij alle verlies. Je wordt er bij stilgezet, door het te zien en in je op te nemen. Wat een grote ramp is dit m.n. ook voor Sri Lanka geweest. De mensen werken hard om zoveel als mogelijk weer te herstellen. Grote
hotels en restaurants lukt dit wel, maar de armere en kleinere lukt dit niet. Je vraagt je af waar deze mensen allemaal gebleven zijn. De Tamil Tijgers b.v. zijn o.a. boos omdat het hulpgeld praktisch allemaal in het rijkere zuiden en westen besteed wordt, terwijl de ramp in het oosten veel groter was. Maar ja, dat komt niet op de t.v.!! De regering hier gaat ervan uit dat de hulp aan het zuiden en westen uiteindelijk ten goede komt aan het hele land. In het noorden en oosten wonen Tamils en die worden als minderwaardig beschouwd, zeker door de heersende politiek partijen. De werkelijkheid hier is heel anders dan de t.v. ons heeft laten zien. Hoe goed de acties toentertijd ook waren, directe hulp aan de mensen was veel beter geweest. Jammer dat dit waarschijnlijk ook zal gelden voor het geld dat Nederland heeft
ingezameld. Het is triest te zien dat 2 jaar na de ramp, nog steeds mensen geen deel hebben gehad aan onze gulheid. Er zijn nog steeds veel mensen die NIETS hebben gekregen, die nog steeds op straat of bij familie moeten wonen.

Gisteren hebben we een safari in een open jeep gemaakt. Onze billen doen nu nóg pijn. Olifanten, slangen, krokodillen, wilde buffels en varkens en natuurlijk weer grote leguanen en salamanders.
In Hikkaduwa hebben we alweer een prachtig hotel. Helaas zijn de onderste etages zwaar beschadigd door de tsunami. Het water is gigantisch door het hotel geslagen, het ligt ook pal aan het strand. De watermuur was hier 12 meter hoog! Christien vraagt wel eens of de constructie nog stevig genoeg is. Tja, daar moet je maar van uitgaan! Er gebeuren gevaarlijkere dingen hier in dit land.
In Colombo hebben we de oudste Nederlands Gereformeerde kerk bezocht (1641) met nog steeds het oorspronkelijke interieur, incl. de zetels voor de gouverneur (VOC) en zijn familie. Een geweldig hoge preekstoel, zodat de dominee ook goed en hard naar beneden kon preken. Daarvan zullen de kerkgangers zéker wel onder de indruk zijn gekomen. We spraken in een andere gereformeerde kerk een dominee (uit Zuid-Afrika) die heel bewogen was met de mensen hier. Een dochter van hem heeft in het binnenland een opvanghuis opgezet voor kinderen die uit de ouderlijke macht gezet zijn vanwege misbruik en mishandeling. Janneke vroeg ons voor we gingen "met welk doel gaan jullie eigenlijk weg?" God zendt ons vanzelf naar de juiste mensen en voor dit doel hebben we een bestemming gevonden voor datgene dat we als steun in dit land wilden achterlaten. De dominee zal het op de juiste plek bezorgen en het doet ons goed dat we mensen (kinderen) op een meer directere wijze kunnen helpen. Het ontroert ons dat iemand zich zó voor deze kinderen inzet!
De dominee wilde ons adres om contact te kunnen houden betreffende de besteding van ons geld.

Dimuthu (onze chauffeur) woonde als kind in door Tamils bedreigd gebied en moest vaak in de jungle vluchten. Daardoor kon hij niet naar school en heeft een bizarre jeugd moeten doorstaan. Gelukkig heeft hij bij en met behulp van een tante zijn rijbewijs kunnen halen. Hierdoor is hij in staat toch in zijn onderhoud te voorzien. Maar als er geen toeristen zijn, moet hij zijn spaargeld aanspreken. Hij steunt ook zijn ouders, want die krijgen slechts 2 euro per maand van staatswege. Op latere leeftijd heeft hij nog een cursus Engels gevolgd.

We kwamen bij het wandelen langs een bord 'Hollandse filter koffie'. Dat konden we natuurlijk niet voorbij lopen. Laat daar nu ook nog een Nederlandse vrouw wonen, de koffie was dus échte Hollandse koffie en dat was te proeven: Douwe Egberts! Als we terug zijn, sturen we haar een pak en wat drop, maar zéker ook een Hema-rookworst.
Ooit tijdens het eten jeuk aan je bovenbeen gehad? En er vervolgens achter komen dat een vreselijk grote tor probeert nog hoger te komen!
In Negombo bezochten we een oude Nederlandse kerk, ernaast lag een kleuterschool. We werden al gauw door iemand (we trapten er weer in!!) aangesproken die ons uitleg gaf over de kerk, de tsunami en vissen. Hij nam ons mee in het schooltje, de kinderen verwelkomden ons met "Ayubowan" (welkom) en gevouwen handen. Bij het afscheid zongen ze met z'n allen het lied "God bless you". We hadden dan ook in hun ogen een behoorlijke donatie gedaan. We mochten iets in het schriftje schrijven, opdat volgende toeristen ook zo gul mogen wezen! De ouders van deze kinderen werken beiden in de visvangst. De school vangt de kinderen op.

We gingen naar de 'Welcome Vilage', een dorp voor dakloze en verwaarloosde oude van dagen. Normaal zorgen de kinderen voor hun ouders. Vrouwen die hun man verloren zijn, worden vaak aan hun lot overgelaten. Ook de regering doet nauwelijks iets voor de oude mensen. Het hele dorp zou zo uit een Hollandse polder vandaan kunnen komen. Tegenwoordig zijn ze geheel afhankelijk van sponsoring. We kregen een rondleiding door 1 van die bejaarden, die perfect Engels sprak. Op het terrein liggen ook 2 ziekenhuizen, 1 voor normaal-zieken en 1 voor dementerenden. Voor onze begrippen erg primitief, maar heel bijzonder. Zeker die momenten waarop enkele vrouwen probeerden onze hand vast te houden. In het dorp met 400 bewoners, wordt elk geloof gerespecteerd. Het was dan ook frappant om te zien dat elk geloof zijn diensten houdt in 1 en hetzelfde gebouw. Ze delen met z'n 4ren 1 huisje, en met z'n 2en 1 kamer met een gezamenlijke badkamer. Voor Srilankaanse begrippen is dit heel luxe. Het dorp wordt door de bewoners zelf onderhouden (tuinen), er zijn verplegers en verpleegsters, zusters (met hun eigen klooster) en keukenpersoneel.

We kijken terug op een zeer mooie en bijzondere vakantie waarin we veel van/over het land én de mensen geleerd hebben, zéker de verschillen tussen het rijkere westen en de armere rest van het land. Het land en de mensen met al hun tegenstrijdigheden hebben diepe indruk op ons gemaakt.

Nog 'n paar uurtjes op de kermis van de Katholieke Kerk en dan gaan we weer terug naar het koude, natte, maar vooral bevoorrechte (rijk!!) Nederland. We hebben hier een doel gevonden in het direct helpen van (een paar) mensen en dat voelt voor ons allebei béter dan het storten van geld op een gironummer!

Jan en Christien