Het was een kort maar stevig avontuur daar in die eindeloos lijkende woestijn. Als je op de kaart kijkt is het helemaal niet zo ver de woestijn in, maar zit je in de auto dan is het toch een eind rijden, ook als de chauffeur dat doet met een tempo ruim boven de 100kmh.
Je overdag inspannen is niet zo slim met ruim 40 graden, dus relax, lees en dut. Dan als de kracht van de zon afneemt en het zand afkoelt op de voeten en omhoog, de duinen in. Net die processie, 3 stappen vooruit en 2 achteruit, moeizaam dus, maar de beloning is er na. En dan, wachten tot de zon echt onder is, verdwalen gaat niet, recht naar beneden op de lampjes van het Arabian Oryx Camp af, op naar de lekkere hap. Het was een overweldigende aanblik, die enorme zandbak.