18.00 uur. De werkdag in Kaesong, één van de grotere steden van Noord-Korea, zit erop. De arbeiders spoeden zich naar huis op de klanken van patriottische liederen die door de hele stad uit de luidsprekers schallen. Veel verkeer is er niet; slechts een enkeling heeft namelijk het voorrecht auto te mogen rijden. Toch is elk kruispunt de trotse bezitter van een verkeersregelaar, die er in een hagelwit uniform voor zorgt dat de stad gevrijwaard blijft van kettingbotsingen of platgereden voetgangers.

Het is overigens onmogelijk om je als Westerling op straat te begeven. De verplichte gidsen verliezen je geen moment uit het oog en bij elke bezienswaardigheid wordt je voor de deur in- en uitgeladen, ook al liggen ze op nog 200 meter van elkaar. Elk mogelijk contact met de lokale bevolking wordt daarmee tot een minimum beperkt.