Massage, moord of martelgang?

Door: Daphnekeune

Geplaatst op Feb 1, 2014

Toen we na 8 dagen Annapurna-trekking terugkeerden in het stadje Pokhara, werd ik geplaagd door vervelende pijnen in mijn monnikskapspier, waar een klein legertje knopen zich her en der had genesteld.

Op aanraden van de eigenaar van het stoffenwinkeltje waar ik vóór de trekking ook al gezellig had theegedronken, (je wordt op vriendelijk doch dringende wijze emotioneel gedwóngen door deze rituele thee-bonding, op een later tijdstip zijn voorraad shawls grotendeels af te nemen) moest ik mijzelf maar eens goed laten masseren. En uiteraard wist hij wel een geschikt persoon voor deze behandeling.
"Come outside, she will pass my store any minute!" en na ongeveer een half uur riep hij uit de honderden passanten een kleine en uiterst magere Nepalese jonge vrouw naar zich toe.
Al gesticulerend werd er (buiten mij om) blijkbaar een deal gesloten, en vertelde de winkeleigenaar mij dat ik voor 3 euro een half uur gemasseerd zou worden.
"Just go with her!" en glimlachend zwaaide hij me uit.

De magere masseuse was weinig spraakzaam, maar compenseerde dat met een boel glimlachjes en de veelvuldig gestelde vraag "You okay, madam?"
We passeerden allemaal kleine kruip-door-sluip-door steegjes, soms in mistige blauwe rook gehuld door allerhande pannen die op open vuurtjes stonden te pruttelen.
Uiteindelijk bereikten we een huisje, dat meer weg had van een golfplaten hutje. Toen ik daar binnenstapte, zag ik een 1-persoons-bed staan waar een soort Perzisch tapijt overheen lag. De jonge vrouw gebaarde "t-shirt uit en liggen".
Terwijl ik verwoede maar vruchteloze pogingen ondernam mijn neus niet in aanraking te laten komen met het muffige tapijt, vroeg ik me vertwijfeld af hoeveel lichamen er al vóór mij op deze onwelriekende massageplek hadden gelegen, en bedacht me dat met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het welbekende "CSI-vrolijke-einde-opsporings-UV-lampje" hier schilderachtige patronen op muren, plafond en bedbedekking zou laten verschijnen.
Meegesleurd door mijn wellicht wat traag reagerende Misdaad-Radar, begon ik me ernstig af te vragen of het wel zo slim was mee te gaan met deze wildvreemde Nepalese, terwijl de enige persoon die mijn (hopelijk tijdelijke) verblijfplaats kon achterhalen, de stoffenwinkel-eigenaar was, die (dat werd me plots glashelder) ook in het complot zat, en ik probeerde in mijn hoofd na te gaan of ik genoeg geld bij me had om de masseuse met genereuze donaties in Roepies, kon overhalen af te zien van......van ja wá¡t eigenlijk?
Mijn zorgen om mijn veiligheid verdwenen als sneeuw voor de zon, toen de pijnscheuten veroorzaakt door de uiterst vaardige en stevige greep van die magere Nepalese mijn schouders doortrokken.

Het was gruwelijk.

"Zachte heelmeesters maken stinkende wonden" was in Nepal duidelijk ook een bekend gezegde.
Ik was een death-wish nabij, toen er weer een "You okay, madam?" klonk.
"Yes, it was very nice, thank you!" kon ik met moeite uitbrengen.
"Now ready!"
Haar een dubbel honorarium toestoppend, heb ik deze dame opgelucht bedankt en ben ik -mij verbazend over mijn veilige en hindernisloze aftocht- teruggelopen naar mijn hotel.
De volgende dag voelde mijn Musculus Trapezius aanzienlijk soepeler aan, en ben ik teruggegaan naar de eigenaar van de stoffenwinkel, alwaar ik uiteindelijk beduidend meer shawls heb aangeschaft dan in mijn bedoeling lag.

Laat dit wederom een waarschuwing zijn voor iedereen die naar Nepal gaat: theedrinken maakt schuld en vergroot het aantal kofferkilo's op je terugreis!