Rondleiding door Kathmandu

Door: Anjavast

Geplaatst op Mar 1, 2015

In Kathmandu bezochten we een kennis van vrienden van ons. Zijn vrouw, Sanghita, bood aan om ons de volgende dag de stad te laten zien. Ze stond om 9 uur 's morgens klaar met haar autootje en leidde ons door de drukke stad. Eerst stond een bezoek aan Durbar Square op het programma. Het plein is geweldig om te bezoeken. Daarna lunchen bij haar moeder, die een klein traditioneel restaurantje had. We kregen een tafel vol heerlijke dingen voorgeschoteld en toen we af wilden rekenen, wilde de vrouw daar niets van weten. Daarna naar de Swayambhunath tempel. Het is er druk en er zijn veel toeristen maar het is zo indrukwekkend om daar te zijn. De monniken hadden een bijeenkomst. Grote schelpen werden als blaasinstrument gebruikt en de liederen die ze zongen klonken luid door het complex. Sanghita nam ons daarna mee naar haar schoonzuster die nog op een meer traditionele manier leefde. Zo mooi om te zien hoe het leven in die stad geleid wordt. Sanghita is maatschappelijk werkster en werkte onder andere in een weeshuis. We zijn daar gaan kijken en dat was één van de mooiste reiservaringen die ik ooit heb gehad. We hadden lollies meegenomen, schriften, pennen en kleurboeken. De kinderen waren er heel blij mee. Ze wilden alles aan ons laten zien en wilden alles van ons weten. Daarna zijn we gaan eten bij Sanghita thuis in een buitenwijk van Kathmandu. Ik was verbaasd over de moderne inrichting en het mooie huis. Haar twee tienerdochters kwamen thuis en omdat ik een tienerzoon had raakten we aan de praat over de problemen die je soms kunt hebben met kinderen van die leeftijd. Het bijzondere was dat het over dezelfde dingen ging. Je soms schuldig voelen over het feit dat je werkt en te weinig tijd voor de kinderen hebt, je zorgen maken over hun toekomst en het niet willen doen van huiswerk. Zit je zo ver weg in een land waarvan je denkt dat de mensen daar nog op een heel andere manier leven dan wij en dan praat je over precies dezelfde problemen met je kinderen. We begrepen wel dat niet in iedereen in Nepal zo leeft en dat zij wel tot de betere klasse behoren. Sanghita was zich daar zeker van bewust omdat zij ook nog familie op het platteland had die een heel ander leven leiden. Ik ben haar eeuwig dankbaar voor het laten zien van Kathmandu met de toeristische hoogtepunten maar nog veel meer voor een kijkje in het echte leven daar.