bodnath en omgeving in Kathmandu
Kathmandu
Nepal
Erictkindt
bodnath en omgeving in Kathmandu
vervolg vorige blog
We stappen aan de overkant door een bos de trappen op en ontdekken enkel verlaten tempels die wel een mooi decor vormen wanneer en een local voorbijkomt. Bovenbaan zitten er enkele herten in het bos en we dalen af richting Bodnath. We stappen door een verstedelijkt gebied en passeren een school. Ik vraag of ik eens binnen mag komen kijken(omdat ikzelf ook in het onderwijs sta ben ik wel nieuwsgierig) en dat vormt geen enkel probleem. Het is juist de laatste schooldag voor de vakantie en iedereen is uitgelaten zeker als ik foto's begin te maken. Plots worden de leerling opgeroepen om in rij de gaan staan. Het is wel de moeite om dit eens te zien net of men in het leger is. Mooie rijen die gelijktijdig met de armen op en neer bewegen op het ritme van de trommel die wordt geslagen door één van de oudste leerlingen. De kinderen zijn echt gedisciplineerd iets dat men bij ons niet meer zo gewoon zijn. Ook in de volgende school komen de leerlingen blijgezind voorbij de schoolpoort.
Plots zien we boven de daken de stoepa van Bodntah verschijnen enna de gebruikelijke inkom te betalen bezoeken we dit complex. Het is een mooi cirkelvormig plein dat omringd wordt door winkeltjes en restaurants . Vanop zo'n dakterras kan je tijdens je lunch de bezoekers gade slaan. Hier tref je al meer Tibetaanse monniken aan die aan de gebedstrommels draaien. Ook hiet dient men naar gewoonte in de richting van het uurwerk rond te lopen. De vele kleurige gebedsvlaggetjes in combinatie met de witte stoepa met de onvermijdelijke ogen zijn een lust voor het oog(zeker voor dat van een fotograaf). We dwalen een beetje rond in de naburige straatjes en ontdekken een Tibetaanse nederzetting waar mensen zitten et bidden. Ook hier is het geen enkel probleem(“no problem”) om rond te lopen.. in de tempel zitten oudere maar ook jongere monniken te zingen. Sommige kijken op als je(zonder flits) foto's maakt, eentje ligt zelfs te slapen maar opent vlug zijn ogen als ik mijn camera op hem richt. De anderen rondom hem kunnen hun lach met moeite bedwingen.
We nemen een taxi richting Pashinataputhen en via de drukke chaotische weg rijden we weg. Vanuit dit gedeelte van de stad wandelen we via lokale marktjes naar het hotel. Onderweg zien we plots een hele groep mensen die rond het meer zijn samen getroept. Men heeft met een groot visnet de vis naar de rand van het meer gebracht en nu probeert men deze op te halen. Maar eerst moet die dood geklopt worden door een man met een stop wat niet echt van een leien dakje verloopt. Uiteindelijk zien we de man een grote vis uit het smerige water halen. Ik denk niet dat ik hier vis zal eten.
Na een stevige wandeling komen we aan in Thamel war ons restaurant gevestigd is. Nog vlug een lekkere pizza verorbert en dan gaan slapen want morgen moeten we vroeg op.
Foto's
