wandeling door kathmandu
Kathmandu
Nepal
Erictkindt
wandeling door kathmandu
Dag 2 Bezoek aan Katmandu met de “voettaxi”
Vanop het dakterras merkten we dat er heel wat mensen leven op het dak van hun woning want overal hing er was te drogen en zag je de mensen gezellig zitten praten. Toen we ons hotel verlieten werden we meteenaangesproken door taxichauffeurs of riksjarijders maar we vertelden hen vriendelijk manier dat we met de “foottaxi” op stap gingen gaan. Toen we twee straten werden waren zagen we meteen het dagelijkse leven dat zich voornamelijk op straat afspeelde. Dit is wat ik wou zien : hoe de mensen over(leven). Al vlug zagen we de lokale handelaars die hun waren uitstalden langs de wegbijvoorbeeld slagers waar het vlees dat vol zat met vliegen dat zomaar op de tafel lag(met onze normen qua hygiëne zouden deze mensen hun zaak meteen mogen sluiten), fruithandelaars met manden vol druiven, mandarijnen, mango's en dergelijke op hun fiets hadden geplaatst en die dan een envoudige ouderwetse weegschaal met losse gewichten hanteerden om hun waar te wegen,... dit was echt interessant om te bekijken . Wanneer ik iemand fotografeerde dan vroeg ik steeds de toelating (en in de meeste gevallen kreeg ik die ook) ik werd soms uitgenodigd om op het erf te komen en te zien hoe ze leefden . Soms zag ik echt schrijnende toestanden en toch bleven de mensen echt lachen en vriendelijk zijn. Voor mij zijn dit de meest vriendelijke mensen die ik tot op heden op mijn reizen ontmoette.
Zo kwam ik ook terecht bij een organisatie die opgericht was door een Nederlandse vrouw en die wezen verzorgde. Ze waren net begonnen met een nieuw project waarbij ze ook gehandicapte kinderen wilden helpen. Na de rondleiding door de papa van de “oprichtsters” besloot ik om een deel van de geschenkjes die ik bij had(vooral in het hotel) aan hen te schenken(die man is dat later komen halen in ons hotel). Ik zal ook die organisatie eens uitnodigen op onze school om dan de kinderen te motiveren bij een geldinzamelactie om dit project te ondersteunen. Na het bekijken van een lijkverbranding(had natuurlijk eerst om toelating gevraagd maar omdat dit voor Nepalezen een dagelijks gebeuren is zien ze daar dan ook geen graten in dat je dit fotografeert) om het binnenplein van een gebedsruimte voor Tibetaanse monniken
Even later waren we aangekomen aan de lange trap die ons naar de apentempel zou lijden. Hier vind je natuurlijk enkele bedelaarsdie u zo triestig kunnen aankijken en je hart doen smelten om toch iets te geven. Het is echter volledig fout om geld of snoep te geven, als je iets wil geven geef dan een geschenkje zoals ballon of balpen maar kijk eerst goed uit want als je denkt er maar één is dan ben je mis want binnen de drie seconden staan er tientallen kinderen rondom U. Bij de ingang van de tempel moeten de “rijke” toeristen een veel hogere toegangsprijs betalen dan de lokale bevolking(maar ja hun levenstandaard is dan ook heet wat lager dan de onze) de mooie witte koepel met daarboven een toren met twee ogen die je in alle richtingen aankijken zijn echt een symbool voor Nepal. Je ziet hier vele mensen die hun offer brengen aan hun goden wandelen dan in wijzerzin rond de stoepa terwijl ze de gebedstrommels in beweging brengen. Sommigen hebben op een schaaltje van gedroogde bladeren wat rijst en deze strooien ze rondom in het rond. Wanneer ze toevallig op de fotograaf gooien dan lach ik even en ze lachen even zeer terug en doen dan verder. Nadat ik mijn foto's gemaakt daall ik terug af op zoek naar een lokaal restaurantje. We bestellen fried momo's met beef (gevuld deegrolletje in warme olie gebakken en gevuld met rundsvlees )en een drankje dit alles voor 400 rupees. Heerlijk genieten was dit tenminste als je de niet pikante bijpassende saus als dipsaus gebruikte. Daarna begonnen we aan onze stadswandeling richting Durban Square(paleizencomplex). Onderweg hebben we dan ook leuke dagelijkse tafereeltjes gezien zoals kleine kinderen die voor het huis zitten en hun kleine zusje liefelijk verzorgen, vrouwen die tussen de kippen gezellig zaten te keuvelen , een fiere grootmoeder die haar kleinkind van amper vijf dagen oud aan het verzorgen was, kinderen die tussen het afval op zoek gaan naar toch nog iets(plastiek, ijzer,...) waar ze geld kunnen voor krijgen.
Foto's
