probleempje bij vertrek naar Nepal
Kathmandu
Nepal
Erictkindt
probleempje bij vertrek naar Nepal
Eerste dag van mijn reis naar Nepal.
Na het laatste belsignaal op vrijdagnamiddag kon de Paasvakantie voor de kinderen van onze basisschool beginnen en was dit ook het begin van mijn reis naar Nepal één van mijn droombestemmingen. De koffers werden in de auto geladen en we (mijn vrouw en ikzelf) vertrokken vanuit Orroir(Wallonie België) naar Schiphol. Onderweg vernam ik dat e de gewoonlijke file rondom Antwerpen stond en dus konden we tijdig beslissen om de liefkenshoektunnel(je dient wel tol te betalen) te nemen en zo iets rustiger naar Amsterdam te rijden. We kwamen tijdig aan aan de parkeergarage in Aalsmeer en met de shuttle reden we naar de luchthaven). Bij het inchecken hadden we echter een probleempje want onze bagage woog zes kilo te veel . De juffrouw aan de incheckbalie was in opleiding en wou dus echt heel correct volgens de letter handelen ook al vertelde ik dat onze derde koffer enkel geschenkjes(ballonnen, strandballen, knuffels, balpennen, enz) voor de kinderen bevatte. Er was echter de mogelijkheid om deze bij de handbagage te stoppen maar dan moesten we de het fototoestel met flits en de draagbare mini laptop in de hand houden en dan de geschenkjes zo in onze handbagage stoppen. Uiteindelijk moesten we niets achterlaten en ook niet bijbetalen. Na het inchecken merkten we dat ik een label voor de bagage te kort had en ging ik er nog één halen. De begeleider van de juffrouw aan de incheckbale gaf mij er één? Hij had juist gedaan met werken en toen we weggingen verteld hij mij dat hij dat het overgewicht wel door de vingers zou gezien hebben maar hij kon dit nu niet maken omwille van opleiding die hij moest geven aan de juffrouw bij de incheckbalie ; Hij gaf ons de raad om nadien het fototoestel en de laptop terug in de handbagage te stoppen (wat we inderdaad ook zelf al gedaan hadden) want het gewicht werd daarvan niet meer gecontroleerd. Na een uurtje konden we dan aanschuiven aan de controle en opstappen op het vliegtuig richting Kathmandu. Na een tussenstop in Sharjah waar we even van boord gingen vlogen we verder naar Kathmandu. In de late namiddag kwamen we aan in de luchthaven. Omdat we ons visum reeds in Belgie (is wel iets duurder dan ter plaatse aan te vragen)aangevraagd hadden konden we vlug naar de paspoortcontrole. Hier merkten we meteen dat het het werktempo heel wat lager was dat in de Europese luchthavens maar dat zullen we later zeker nog heel veel ervaren tijdens onze rondreis. “No problem” is één van de meest uitspraken die je hoort in Nepal, stress moet daar blijkbaar nog uitgevonden worden. Aan de uitgang stonden zoals de gewoonte in die landen de chauffeurs met een naambordje van de persoon en het betreffende hotel. We hadden onze “opwachter” vlug gevonden maar deze moest nog wel de chauffeur opbellen dus onze volgende wachtbeurt kon alweer aanvangen . Moest men de spreuk “time is money” letterlijk toepassen dan waren de Nepalezen één van de rijkste volkeren ter wereld denk ik. In het hotel aangekomen was de kamer met prive- gkamer reeds aan iemand anders gegeven maar in ruil kregen we gratis ontbijt. Het veil ons wel op dat in het toeristengedeelte(Thamel) de straten er heel netjes bijlagen maar eens je hierbuiten kwam zag je de realiteit en die is heel wat minder. Ook viel het me op dat er heel wat mensen met een monddoekje rondliepen. Katmandu heeft de naam van de meest vervuilde stad ivm luchtverontreiniging van de wereld te zijn en dat merkte in zelf ook wel. Na een lichte maaltijd in een lokaal restaurantje zochten we ons bed op wat de jetlag begon toch zijn tol te eisen. Ondanks die vermoeidheid raakten we omwille van het getoeter in de straat niet meteen in slaap maar na 22u wed het relatief stil en vielen de oge toe. Het einde van een vermoeide dag was aangebroken en we konden alleen maar dromen van wat komen zou en dat zal ik vertellen in mijn volgende verslag.
Foto's
