Noodle soup?

Door: Saya

Geplaatst op Jun 10, 2010

Katmandu, we worden achterna gelopen door een jochie van een jaar of twaalf. Waar wij gaan, volgt hij op de voet. Hij is er vast van overtuigd dat wij zijn guldens (die ie natuurlijk van andere toeristen heeft gekregen) willen omzetten in zijn eigen valuta. Dan vraagt ie of ik koekjes voor hem wil kopen. En als ik geen koekjes koop dan mag ik hem wel geld geven voor de melk die zijn kleine broertje nog nodig heeft. Hoe goed ik ook mijn best doe om deze kinderen te begrijpen en vooral niet te oordelen, soms wordt het constante gebedel en gezeur om melkgeld me hier teveel. Maar het is daarentegen ook een farce om boos te worden om het feit dat je als toerist niet eens rustig van je vakantie kunt genieten terwijl hongerige kinderen vechtend overleven. Ieder jaar voel ik me dan ook weer een beetje schuldig als ik mijn hoofd weer wegdraai en net doe alsof ik hun smeekbede niet gehoord heb. Op iedere reis naar Azie passeer ik dit punt. Er zijn zat "armen" die zich enkel en alleen op toeristen toespitsen, op strategische trekpleisters in de stad neerstrijken en tot de aanval overgaan als een bus toeristen wordt uitgeladen.Maar dit kind lijkt anders. We lopen kilometers door Katmandu en hij lijkt de moed bijna te hebben opgegeven als ik hem bij de hand neem een winkeltje inneem. Met grote ogen kijkt hij me aan als ik vraag of hij cola wilt. Hij weigert. Op de vraag wat ie dan wel wilt, tikt hij met zijn kleine vingertje op een pakje bami soep. Hij trekt het zakje open en verorbert bijna zonder te slikken de rauwe noodles. Daarna vertelt ie over zijn broertje van twee en zijn zusje van drie. Moeder doet het huishouden, vader doet volgens hem helemaal niets. Hij gaat niet naar school, daar is geen geld voor. Als ie niet met zijn ouders uit bedelen gaat, slentert hij wat door de stad. Nadat zijn "soep" is opgepeuzelt lijkt hij tevreden. Hij neemt netjes afscheid, bedankt me en laat me achter met een dikke brok in mijn keel....