Een barre Himalaya tocht.
Annapurna
Nepal
Jonge119
Een barre Himalaya tocht.
29 maart 2009.
De wekker gaat weer om 05.30 af. We zijn nu een week in Nepal en hebben al veel kilometers op onze motoren gemaakt.
Maar vandaag wordt het anders: we gaan offroad,iets waar we beide geen ervaring mee hebben!
Wel weten we dat de Royal Enfield van Bertus hier niet geschikt voor is dus huren we een offroad motor voor hem.
We nemen een stevig ontbijt, pakken een rugzakje in halen de permits die je nodig hebt om de Annapurna Himal op te mogen en eindelijk rond
11.00 uur gaan we op pad.
De eerste 70 km kunnen we nog genieten van asfalt (of iets wat erop lijkt)
We rijden heerlijk omhoog en genieten van de rijstvelden die we onderweg tegenkomen.
Ik krijg zelfs een uitnodiging om mee te helpen met het planten van rijst en voor ik het weet sta ik tot mijn enkels in de modder en heb veel respect voor de vrouwen die dit dagelijks doen. (Zo gebukt staan is voor een kwartiertje wel leuk maar valt niet mee!
We zien de boeren met hun ossen het land omploegen en de locale dorpjes waar we getuigen zijn van de verdeling van een net geslachte oss keurig in stapels verdeeld (voor ieder gezin een stapel)
De laatste 15 kilometer naar Beni is offroad en ik begin hem al behoorlijk te knijpen voor morgen.
In Beni hebben we moeite met het vinden van een hotel maar voor 6 euro scoren we een kamer met wederom (zucht) koud water.
Zo,n 90 km moeten we vandaag klimmen om in iedergeval Jomosom op 2800 meter hoogte te bereiken.
Maar oeff wat zijn die keien groot, de paden worden steeds smaller en het ravijn onder ons steeds dieper!
De eerste tijd rijden we nog langs het mooie Kali Gandaki rivier, en het vervoer wat we tegen komen veranderd in pakezels, sjerpa,s, wandelaars en 4x4 terreinwagens.
Maar dan als we een bocht doorkomen zien we haar in volle glorie: de Annapurna Himal we worden er stil van! hier doen we het voor! en op dat moment wist ik dat ik het zou gaan halen ondanks dat ik mijn armen niet meer omhoog kan krijgen van de pijn, en al een keer onderuit was gegaan.
We blijfen ploeteren en klimmen totdat we rondt 15.00 uur eindelijk Jomosom bereiken.
Trots drinken we een welverdiend biertje bij onze yaksteak.
We zijn op de helft we moeten ook nog naar beneden naar een koude nacht sta ik op met spierpijn veel spierpijn.
De terugweg was een hel! die nacht heeft het geregent, watervalletjes zijn veranderd in riviertjes en regelmatig staan onze laarzen vol met water, we graven ons in de blubber en zelfs de 4x4 komen er niet meer doorheen (dit levert wel een leuk schouwspel op met touwen en tekkende locale bevolking)
En ook vandaag ga ik weer een keer liggen met de motor.
Maar dan zien we Beni weer liggen en weten we dat we het gered hebben met een bigsmile en zo zwart als roet rijden we het dorp weer binnen (nog niet wetende dat er een benzine staking aan de gang is: maar dit is een verhaal appart)
Foto's
