Het pad naar Poon hill
Annapurna
Nepal
Sgtravel
Het pad naar Poon hill
Ik geniet nog even van het uitzicht op Annapurna basecamp, voor mijn weg weer naar beneden gaat. Voor ik vertrek laat ik mijn waterfles nog even bijvullen met gefilterd water, ideaal de laatste zeven dagen doe ik al met één en de zelfde plastic fles die ik in Pokhara heb gekocht. Om het uur kom je wel weer bij een theehuisje waar ze zo’n waterfilter hebben staan, dit systeem is opgezet door het Annapurna conservation program om zo het plastic afval in de bergen te verminderen. Dit werkt zo goed dat er na Bamboo geen flessen water meer tekoop zijn en je hier dus afhankelijk van bent, voor de zekerheid heb ik ook nog wat purificatie tabletjes meegenomen mocht ik ergens stranden zonder filter. De zon is inmiddels boven de bergen uitgekomen en word er aan de afdaling begonnen, omdat de heenweg zo voorspoedig ging heb ik nog twee dagen over en heb ik samen met m’n gids besloten om het uitzichtpunt bij Poon hill aan de tocht toe te voegen. Vandaag lopen bijna twee duizend meter naar beneden om te overnachten in Sinua op 2300 meter, na tien minuten lopen we al weer in de schaduw en duurt het nog een uur voor we de zon weer terug zien. Bij Macchapuchhare basecamp kijk ik nog even naar de machtige Annapurna’s , omdat we de vallei weer in lopen duurt het weer tot morgenochtend voor we de Annapurna south weer terug zien, De hoogste piek zien we pas weer over drie dagen op Phoonhill zelf.
De wandeling gaat voorspoedig en besluit ik om te gaan lunchen in Doban, ondanks dat ze een uitgebreide menukaart hebben (waarvan ze daadwerkelijk ook alles kunnen maken) ga ik weer voor de momo’s. Dit is een Tibetaanse variant van de Chinese dimsum en kun je deze in vele varianten krijgen, Kip, tonijn, vegetarisch, buffel en soms staat er bij de toetjes ook nog één met appel&kaneel. Normaal krijg je er tien welke ze stomen in grote metalen constructies, op verzoek kunnen ze ook nog worden gefrituurd en worden ze geserveerd met een pittig sausje. Voor mij de ideale lunch zo hoog in de bergen zeker op een terrasje in de zon. Ondanks dat ik lekker zit moeten we nog zo’n drie uur wandelen en vervolg ik mij weg naar beneden. Aan het eind van de middag kom ik aan in Sinua en drop m’n bagage in één van de kamers in het guesthouse, terwijl ik op het terras zit begint mij maag er vervelend te doen en voor ik weet hang ik boven de wc en komen het ontbijt en de lunch er met grote snelheid via de bovenkant uit. Ik besluit het avondeten simpel te houden met een soepje en vertel de eigenaresse dat ik haar wat extra zal betalen,omdat ze vrijwel alle inkomsten uit het eten halen. Niet veel later komt de soep er ook weer uit, en ga ik vroeg naar bed. De volgende ochtend heb ik gelukkig nergens meer last van en neem een uitgebreid ontbijt, vandaag moeten we weer zes uur lopen naar Tadapani dus kan die koolhydraten goed gebruiken.
Het eerst uur gaat het pad naar beneden richting de rivier en lopen we op met een aantal oudere dames, die uit het volgende dorp blijken te komen. Na de hangbrug over een rivier rusten ze even uit en maakt ik tot grote hilariteit van de dames een aantal portreten van ze, ze snappen niet dat ik een paar van die oude gerimpelde dames er leuk uit vind zien op een foto en dat ik eigenlijk veertig jaar eerder had moeten komen. Vanaf hier gaat het pad weer steil naar boven richting Ghandruk waar ik anderhalf uur later aankom bij het guesthouse waar ik op de heenweg heb gelogeerd, dit keer alleen voor een kop masala thee met een schitterend uitzicht over de vallei die op de heenweg volledig in de wolken lag.
De rest van de dag gaat het pad gelijke omhoog en kom ik halverwege de middag aan in Tadapani waar ik nog net een glip kan opvangen van de Annapurna South voor hij in de wolken verdwijnt. Gelukkig is het de volgende ochtend glashelder en heb ik vanaf de ontbijttafel een schitterend uitzicht op de bergen, ik vertrek vroeg want vandaag word een lange dag tot aan Gorepani zo’n 7 uur wandelen. Het weer is aangenaam zo’n 18 graden en loop heel de dag in m’n T-shirt, iets wat ik eind december toch niet had verwacht. Het pad is grotendeels vlak(Nepali flat) en gaat door een mooi bosrijk gebied met vele watervallen, na de lunch in Deorali kan er worden begonnen aan het laatste stuk van de dag zo’n vijfhonderd meter omhoog. Door de bomen heen zie ik al het schitterende uitzicht waar deze plek zo bekend om is, Gorepani zelf is een druk toeristen dorp met zo’n twintig hotels. Vele toeristen maken vanuit Pokhara een drie daagse trektocht met als hoogte punt het uitzicht vanaf Poon hill wat vanaf mijn Guesthouse ongeveer een uur lopen is. Die avond breng ik door met een aantal backpackers uit Canada, Amerika, Korea en Japan, dit vind ik toch leuke van het solo reizen. De volgende ochtend sta ik om half zes op voor de laatste klim van deze tocht, dit zijn vooral veel treden ruim 400 meter boven het dorp. Op dit uitzichtpunt was ik tien jaar geleden ook al tijdens het Annapurna circuit, maar voor een uitzicht als deze kom ik graag nog een keer terug. Om zeven uur beginnen eerste toppen te gloeien en maakt de camera overuren, vanaf hier heb een schitterend uitzicht op de Dhaulagiri range met daar naast de machtige Annapurna’s . Ook zie ik de Annapurna 1 weer terug na drie dagen, maar nu van de ander kant!!!
Foto's
