Bijna een jaar na de aardbeving

Door: Reysigers

Geplaatst op Apr 12, 2016

Bijna een jaar na de aardbeving, Nepal

November 2015

Per bus naar het epicentrum van de aardbeving die vorig jaar 25 April plaatsvond. De bus is kleurrijk, handgemaakt en oud. We worden voor in de volle bus gepropt omdat alle zitplekken in de bus bezet zijn. Maar blij dat ze ons meenemen en het geeft ons een prachtig uitzicht ondanks de stoffige voorruiten. Ik zit links naast de chauffeur, met tussen ons in een grote motorblok. Naast me zit een Nepalese vrouw, samen zitten we op een brede eenzitter,( voor Nepalezen een tweezitter). Ze heeft bijna de volle ruimte aan haarzelf toegeëigend. Ik zit met een bil op de stoel en mijn andere hangt tussen stoel en motorblok, waar een scherp randje steeds vervelend doet en mijn zijkant van mijn knie voortdurend pijnigt. Benen streken gaat niet lukken. Op de bus zitten, wat nu oogluikend wordt toegestaan, is ook geen optie, te gevaarlijk. De weg is zanderig, diepe sporen en afgronden. Levensgevaarlijk. Ik heb bewondering voor de chauffeur die dit monster drie uuren op de weg kan houden.

Mijn partner gaat op weg naar een hoog gelegen dorp om daar drie weken lang te helpen met de wederopbouw van een schooltje. Het dorpje is gedeeltelijk verwoest. We brengen hem ( samen met een bevriende gids)tot aan de voet van de berg waar hij nog eens 8000 stenen treden moet beklimmen om het dorp te bereiken. We overnachten en maken een wandeling door het dorp aan de voet van de berg wat heet Arkhet Bazaar. Onderweg is heel duidelijk welke sporen de aardbeving heeft nagelaten. Mensen wonen in zelfgemaakte hutjes van restanten welke zijn overgebleven na de aardbeving en nog enigszins bruikbaar zijn. Het tocht er door gaten en kieren. De winter is aangebroken en het kwik daalt even boven het vriespunt in de nacht. Daarbij komt ook nog eens dat de grenzen met India zijn gesloten en dat er bijna geen benzine, medicijnen, gas, etc... te verkrijgen is. De zwarte handel viert hoogtij, alle prijzen zijn verdubbelt of verdrievoudigd.

Het is nu Maart 2016

Van de wederopbouw had ik persoonlijk meer verwacht. Nog steeds wonen mensen in zelfgemaakte hutten. De regering laat het op alle fronten afweten. Ze praten veel maar doen weinig.

Er is nog steeds een tekort en de veel wegen zijn slecht. De grenzen met India zijn weliswaar open maar er wordt mondjesmaat aangeleverd. Gevolg; hoge prijzen op de zwarte markt. Voor vijftien liter benzine staan de Nepalezen soms 10 uren in de rij. De prijs voor een liter benzine was voorheen 90 dollarcent , nu ver daar boven. Veel toeristen blijven weg. Waarom?? Zijn ze bang voor weer een aardbeving of komt het door de blokkades ??

Nepal is hetzelfde gebleven, heeft nog steeds een adembenemende landschap en uiterst vriendelijke bevolking.

Blijf komen en laat Nepal niet in de streek.