Kakkerlakken en WC-papier

Door: Daphnekeune

Geplaatst op Dec 5, 2013

Reizen door vreemde oorden is fabelachtig mooi, maar zoals met vele dingen in het leven, heeft het ook keerzijdes. Eén van de minder plezierige bijkomstigheden is bijvoorbeeld de aanwezigheid van insecten. Die kunnen door hun -in de regel wat groter uitvallende- formaat behoorlijk angstaanjagende effecten sorteren op mijn gemoedsgesteldheid.

Zo had ik mijn portie wel gehad in Costa Rica, waar het raadzaam bleek om

1) je bergschoenen direct na het uittrekken in een plastic tas te stoppen om deze vervolgens meteen dicht te knopen, zodat je 's ochtends vroeg geen hartverzakking zou krijgen van ongewenste kruipertjes die zich daar anders in zouden kunnen nestelen.

2) tijdens een wandeling in het regenwoud niet langer dan 30 seconden op dezelfde plek stil te blijven staan, omdat dan alles wat meer dan twee pootjes bezit, de gelegenheid heeft om óp en ín plekjes te kruipen waar het op zéker ongemak zal veroorzaken.

3) de lakens van je bed volledig terug te slaan voor het slapen gaan, want gezelschap is leuk, mits door jezelf uitgenodigd.

Nepal leek aanvankelijk het paradijs als het op insecten aankwam: afgezien van de duizenden vliegen die rond de stukken vlees zwermden die door Nepalese slagers om onduidelijke redenen niet in een koelkast worden gelegd, maar steevast buiten in het zonnetje worden opgehangen, zag ik verder weinig tot geen vreemdsoortige kriebelbeestjes.
Tot de avond was aangebroken die vooraf ging aan onze Himalaya-trekking.

Mijn darmgestel was behoorlijk overstuur geraakt na een week lang naïef te hebben gedineerd: ik lust namelijk álles en had toen nog geen link gelegd tussen bovengenoemde stukken vlees die ik buiten in de zon had zien hangen en de aparte smaak die vleesgerechten in de regel bleken te hebben. Die nacht werd mij dat helaas pijnlijk duidelijk: het toetje heb ik moeten overslaan, en de meters naar het toilet heb ik in recordsnelheid afgelegd. Wat was ik beroerd in de uren die volgden.

Toen ik 's nachts de badkamer voor de 4e keer moest bezoeken, en ik slaperig achter me reikte om de wc-rol te pakken, schrok ik me compleet het schompes: onder het eerste velletje zat een enórme kakkerlak, van wel 11 of 12 cm! Grillend van narigheid smeet ik de rol ver van me weg, wat ik bij afwezigheid van andere rollen bij nader inzien beter had kunnen nalaten, maar dit terzijde.

De bewuste kakkerlak, ongetwijfeld ook wat geschrokken, bleef stil op de badkamervloer liggen, en in een helder moment pakte ik een emmertje wat naast de wc stond, en zette dat omgekeerd over het beest heen. Uit de hotelkamer pakte ik nog een zware glazen asbak, zette deze er bovenop en was buitengewoon trots dat ik zijn actieradius had weten te beperken zonder 'm verder pijn te doen of dood te maken.
Opgelucht ging ik mijn bed weer in.

De volgende ochtend bracht ik mijn kamergenootje op de hoogte van mijn nachtelijke escapades. Ze moest ontzettend lachen en wilde de Verschrikkelijke Kakkerlak wel eens zien.
Dus voorzichtig tilden we de emmer met daarop de glazen asbak op en .........NIETS. Wég kakkerlak.
Ik had 's nachts namelijk niet gezien dat het bewuste emmertje een schenktuit had, waardoor onze griezelige vriend een fantastische doorgang naar buiten had gehad. Mijn kamergenoot en ik grilden, want wáár was dat beest gebleven? In de hele badkamer was geen spoor van hem te bekennen.
Totdat ik weer naar het toilet moest en de geschiedenis zich herhaalde........

Laat dit een waarschuwing zijn voor iedereen die naar Nepal gaat: waar wc-papier is, is een kakkerlak!