Trekking Annapurna Circuit 2
Annapurna
Nepal
Reysigers
Trekking Annapurna Circuit 2
Dag 7 Manang Letdar
Hoogte 4200mtr. Het land van de yaks, kolossale dieren met een dikke, warme vacht. Voel me vandaag niet goed, heb maag en darmklachten. Ruk geeft me daar medicijnen voor en vraagt voortdurend, ''are you fine" en ''no headache''? Ik heb geen eetlust, mijn gezicht gloeit,(verbrand)mijn lippen zijn schraal en doen zeer. Mijn lichaam is koud. Mijn benen worden zwaar en het kost me moeite om ze het laatste half uurtje vooruit te laten komen. Ruk plaatst mijn natte schoenen bij de kachel in het theehuis. Een douche nemen is niet te doen. Er staat een klein houten hutje in de sneeuw met ijskoud water.
In het toilet staat, (niet al te schoon) een emmer spoelwater maar is bevroren. Ik drink cola en warme chocolade melk en kruip onder twee loodzware gestikte kapokdekens en maar hopen dat ik niet mijn blaas hoef te legen tijdens nacht en onder mijn zware verpakking vandaan moet komen om de vrieskou in te gaan.
Dag 8 Letter-High Camp
Hoogte 4850m. Ondanks mijn maagproblemen ben ik goed uitgerust, heb nog steeds geen eetlust en met moeite krijg ik een paar hapjes muesli met warme melk naar binnen. Het is ijskoud. Onderweg krijg ik braakneigingen maar het blijft binnen ondanks mijn poging om het naar buiten te laten komen. In alle vroegte is de zon nog niet achter de bergen verschenen. Ik heb geen gevoel meer in de vingers van mijn rechterhand. Ruk adviseert me een paar sokken over mijn handschoenen te dragen. Met beetjes komt de zon achter de bergen te voorschijn en het warmt op. Ook mijn vingers, die gaan pijn doen. Onderweg in een klein stalletje koopt Ruk een blikje redbull voor me wat meer energie geeft. Het is glad en dus uitkijken. Lunchen lukt me nog steeds niet, ook al dringt Ruk er op aan het toch te proberen. Hij is een top gids en erg behulpzaam. Met hem zet ik me op een rotsblok en genieten we van dit zo ongelooflijk mooi sneeuwberglandschap. Je voelt je zo klein, tussen deze machtige bergen. Morgen zal ik mijn 65ste verjaardag vieren op de top van de Thorong -La-Pass (5416m). Ondertussen loopt mijn neus , zijn mijn lippen schraal, mijn wangen rood en mijn haren steken omhoog.
Dag 9 High Camp-Thorung La- Muktinath
In alle vroegte 4.00 uur vertrekken we, bij maanlicht. Het gaat een lange, zware dag worden. Het vriest hard, de paden zijn glad en er waait een stevige, koude wind. Twee broeken, handschoenen met een paar sokken erover, een warme jas, een windjack daarover, moeten we proberen warm te houden. Mijn neus loopt en het bevriest, mijn lippen zijn ruw en doen zeer. Rond 9 uur laat de zon zich weer zien maar het blijft koud. Als we enkele uren de hoge Thorung La Pas, 5416m bereiken staan daar enkele mensen me op te wachten, applaudisseren en feliciteren me.
Gebedsvlaggetjes wapperen in de sneeuw. Het voelt of je op het dak van de wereld staat. Het uitzicht is fenomenaal. In de verte zien we voor het eerst de 8167m hoge Dhaulagiri en kijken uit op woestijnlandschap van Mustang. Nog steeds geen eetlust en ik drink cola .We moeten verder, nog eens 1600m afdalen naar het bedevaartsoord Muktinath. Er lijkt geen eind aan te komen, wandelend en glijdend (ja, soms ga ik er bij zitten) tussen sneeuw en gruisvelden komen we aan. Daar een pas nieuw gebouwd hotel geniet ik van een welverdiende warme douche.
Dag 10 Muktinath - Jomsom
Hoewel ons eerste planning is om hier een dag te blijven in Mukinath 3800m, vertrekken we na een bezoek gebracht te hebben aan prachtige boeddhistische en hindoeistische tempel die daar verstrengeld en vredig bij elkaar staan hoger op, met een jeep naar Jomsom. Op 2700m Ik voel me na een heerlijke, warme douche een stuk beter en mij eetlust komt weer terug . We rijden doorbedding van de Kali Gandaki rivier, in de verte bergen daarvoor een kaal woestijnlandschap. Soms worden hier ammonietfossielen en shaligrammen gevonden, het bewijs dat een van de hoogste gebieden ter aarde vroeger de bodem van de oceaan was. De shaligrammen worden vereerd als belichaming van vishnu. Temperatuur In Jomsom is alweer een stuk aangenamer.
Dag 11 Jomsom - Marpa
Het is een korte afstand met de bus. Marpha is een nederzetting met een Tibetaans karakter. Bij de ingang een rij met gebedmolentjes. De huizen zijn wit gekalkt en tegen elkaar aangebouwd, gebedsvlaggetjes wapperen boven de daken. Marphi staat bekent om zijn appelboomgaarden. We zijn te vroeg om van de bloesem te kunnen genieten. We worden uitgenodigd door een oude vriend van Ruk die ons een likeurtje aanbiedt. Duitse schnaps, weliswaar, geintroduceerd door Duitsers. Ik koop wat gedroogde appeltjes en een sapje van hem. Het weer veranderd en als de donkeren wolken weer verdwenen zijn, brengen we een bezoek aan een boeddhistisch klooster.
Dag 12 Marpha-Porkhara
We wachten op een bus die ons een heel eind naar Pokhara kan brengen maar het is afwachten hoever we kunnen komen. Wegen in Nepal zijn geblokkeerd door de Maoisten. In Ghasa stopt de bus en vandaar uit delen we een jeep met enkele boerinnen van Marpha. Zij willen zich laten verwennen door de heetwaterbronnen van Tatopani. (Tatopani betekend warm water). Nog even kunnen we doorrijden zonder ingeklemd te zitten tussen de rondborstige dames. In Gharkholi moeten we de jeep verlaten. We lopen een paar uurtjes naar Beni en van daaruit zorgt Ruk dat hij er als eerste bij is als een bus in de avond vertrekt. De Maoisten hebben de wegen weer vrijgeven
Het waren zware dagen en ben blij dat ik het van te voren niet geweten heb, anders had ik veel gemist. Ruk's woorden,you can do it, you are a strong woman.Thanks Ruk
Foto's
