“Zo, ik heb het mooi voor elkaar. Binnen eten met die oudjes doe ik niet meer. Niet meer sinds die vervelende vent van een Nyaung iets zei over mijn smakken. Potjes en bordjes klaar, de bank netjes afgeplakt met karton. Want morsen op haar nieuwe bank, dat wil de directrice niet hebben. Zo, even kijken of niemand mij ziet. OK, alles in orde. Nu nog gauw even ongezien het zout pakken, dat ik niet mag van de dokter maar dat ik mooi meegesmokkeld heb naar buiten. Ach, het leven is hier zo slecht nog niet”