Rondreis Oost-Mongolie

Door: Beltpeter

Geplaatst op Aug 29, 2013

Delgerkaan, een Mongoolse badplaats

Saskia voelt zich vandaag niet zo lekker. Maagproblemen. Ze slaat het ontbijt over. Ik neem wat gefrituurd brood met Nutella en wat partjes sinaasappel. We gaan vandaag wederom een flink stuk oostwaarts, eerst over verharde weg, maar daarna slaan we een zandpad op. Dat blijven we zeker een uur volgen. We zien aasgieren rond een karkas, een prachtig fotomoment, maar een lens is hiervoor wel vereist. Even later een opzienbarend tafereel. Mongoolse toeristen rondom een klein meer, dat met hekken is afgezet om het vee te beletten bij het water te komen.

We zijn in Delgerkaan, met de sfeer van een kleine badplaats en vakantiewoningen. Het is warm, zeker 25 graden en onbewolkt. Mongolen met luchtbedden en andere opblaasbaar speelgoed lopen richting het water, en op het zandstrand strekken mannen en vrouwen zich uit in de zon. Het water zou geneeskrachtig zijn. Hier hebben we een eenvoudige lunch. Noodles met groenten vlees. Een uur later zijn we bij een monument ter gelegenheid van 750 jaar book of secret-historie. Daarna rijden we naar een bron, waarvan het water ook al heilzaam zou zijn. In elk geval komen mensen er graag water tappen. De bron zelf is afgeschermd door een huisje met een deur en een slot. Op gezette tijden komt er iemand de deur openen en de kraan open zetten. Dan vullen de aanwezigen hun flessen. Saskia, toch al ziekjes, neemt ook een slok.
Een uur later staan we in een dorpje bij een meer reguliere bron. Hier worden geen flessen maar jerrycans gevuld. Ook door ons, we hebben water nodig om te koken.
Vandaag kamperen we voor het eerst. We rijden door kniehoog gras en een kilometer van twee gers slaan we de tenten op. Verbazingwekkend wat er in ons busje zit. Tafels, stoelen, kookgerei en proviand, vier matrasjes en ruim bemeten bungalowtentjes.

Die tenten staan sneller dan verwacht. Saskia gaat meteen plat, omdat ze nog maagproblemen heeft. Ik ga een stuk lopen. Weer richting een heuveltop, die vanwege de grote afstand opnieuw niet wordt bereikt. Maar het is wel een mooie wandeling. Waar ik ook kijk, overal glooiend groen en vogels die opvliegen als ik nader. In de grond veel holletjes, maar de bewoners krijg ik niet te zien. In de verte kuddes schapen en geiten en wat jonge jongens op motoren die kamelen over de steppe drijven.

Wanneer ik bij onze tenten terugkom heeft Asley al eten bereid. Onze hulp heeft ze afgeslagen, we mogen zo de afwas doen. We eten pasta met vlees, bieten en wat groente. De ondergaande zon geeft een geweldige lichtshow op de omliggende heuvels. Tegelijkertijd laat ook de maan zich zien. Het duurt even voordat ik rustig en realx in mijn slaapzak lig. De geluiden zijn ander en het geblaat van een koe, honderd meter verdrop, klinkt als het dier naast de tent staat en elk moment over de scheerlijn kan struikelen.