Een rondreis door Mongolië (deel 2)

Door: Bartjroth

Geplaatst op Sep 12, 2013

Het Amarbayasgalant-klooster, ten westen van Darkhan, was niet bepaald eenvoudig bereikbaar. Ik moest alle terreinrijkwaliteiten van Sammy en mezelf aanspreken om sommige passages, waarbij we door stroompjes heen moesten en soms heel steil omhoog of omlaag, goed door te komen. En niet voor het eerst stond ik versteld van de Mongoliërs, die rustig met een toyota prius hetzelfde traject aflegden. Voor mij onbegrijpelijk dat ze niet massaal vast kwam kwamen te zitten, al gebeurde het af en toe wel. Overigens rijdt een verbijsterend groot aantal Mongoliërs in enorme SUV's, zoals de nieuwste Landcruisers en Lexussen 470 en 570. Ik begrijp niet waar al dat geld vandaan komt en vraag me af of dit een tijdelijk verschijnsel is, bijvoorbeeld doordat de banken wellicht nog niet ontdekt hebben dat je beter niet Jan en alleman een lening van een halve ton tegen 12% rente kan verstrekken. Maar dat is speculatief, moet ik toegeven.

Het klooster is omringd door wat huisjes en een stuk of 3 gerkampen. Op één ervan zetten we ons tentje op. Rustig banjerden we die middag door het klooster en op één van de nabij gelegen stupa's, die misschien wel 60 meter hoog was. Van daaruit kon je fantastisch over het klooster, het dorpje en de enorme vlakte erachter uitkijken. Op de vlakte schitterde het witte doek van tientallen, misschien zelfs wel honderden, gers in het felle zonlicht, haast als sterren aan de hemel. Zoals zovaak vond ik vooral de hele setting erg mooi, en niet zozeer het klooster of de stupa's op zich. Maar dit uitzicht maakte het uitstapje absoluut de moeite waard!

We vervolgenden onze weg naar Mörön, gedurende welke we voor het eerst ergens halverwege wildkampeerden. We ontdekten dat als je een vuurtje maakt van droge koeienpoep, je geen vuurtje krijgt. Wat je wél krijgt is heel veel rook. Maar da's ook niet slecht om muggen en eventueel wilde dieren op afstand te houden. Ook ontdekten we dat we lang niet de enigen waren die er kampeerden. Naarmate de avond viel reden steeds meer auto's van de weg het veld in om een tentje op te zetten. Eigenlijk is heel Mongolië één grote camping, één van de dingen die het land zo fantastisch maken. Wel met iets meer ruimte dan op een Nederlandse camping: onze dichtstbijzijnde buren stonden zeker 2 kilometer verderop.

In Mörön aangekomen zochten we een hotelletje op. Op de parkeerplaats stond het zijspan van Marie en Martijn, die ik 3 weken daarvoor in de Russische Altaï was tegengekomen. Het was haast onvoorstelbaar dat dit wéér gebeurde, want een paar maanden terug in Biskek was me precies hetzelfde overkomen met de Nederlanders Serife en Peter. Ook hun voertuig, in dit geval een busje, stond destijds voor het hotel geparkeerd zonder dat ik enig idee had waar zij op dat moment waren. Is het toeval? Voer voor een filosofische discussie (Koos, bereid je maar voor!).