De laatse etappe van de Pamir Highway
Kirgizië
Azië
Jeroenkleiberg
De laatse etappe van de Pamir Highway
Burgers, pizza’s en bier. Niet per se in die volgorde, maar dit is waar ik dringend behoefte aan heb na een maand op de Pamir Highway. Ik ben aangekomen in Osh, het eindpunt van de Pamir Highway en na de hoofdstad Bisjkek de grootste stad van Kyrgyzstan. Ondanks alle pasta, koekjes en chocola ben ik in de Pamir behoorlijk wat kilo’s kwijtgeraakt. Mijn ingevallen gezicht heeft hoognodig vulling nodig. Door de hitte valt er in Osh niet veel anders te doen dan eten, drinken en slapen. Precies wat ik nodig heb. In Osh zijn er een aantal bezienswaardigheden die ik zou kunnen bekijken, ik ben echter vooral geïnteresseerd in de restaurants.
Eten kan hier hier verrassend goed en de porties zijn ruim bemeten. Na een ontbijt van gebakken eieren, koekjes en chocolade loop ik naar de levendige bazaar vol interessante koppen, maar ik ben uit op de hamburgers die ik er kan krijgen. Daarna is het tijd voor een dutje. Voor de lunch eet ik samen met twee andere fietsers een paar enorme pizza’s die amper op de tafel passen. In de middaghitte van 44 graden is uitbuiken op bed geen overbodige luxe. Zo kan ik ‘s avonds uitgerust een uitgebreide maaltijd nuttigen met niet alleen een toetje achteraf, maar zeker ook vooraf. Dit is best een aantal dagen vol te houden. Dat doe ik dan ook. Eat, sleep, repeat.
Afdalen in Kyrgyzstan vanaf de 4.282 meter hoge Kyzyl Art pas. Foto: Jeroen Kleiberg
Het valt nog best een beetje tegen om Osh te bereiken. Na twee weken op de hoogvlakte en een pas van 4.655 meter dacht ik alles wel aan te kunnen. Ik heb alleen geen rekening gehouden met de laatste barrière tussen mij en Osh: de wind, de vreselijk vermoeiende tegenwind. De tegenstander van elke fietser. Het is afzien de laatste kilometers naar de 4.282 hoge Kyzyl Art pas, die de grens vormt tussen Tadzjikistan en Kyrgyzstan. Van het wegdek is weinig meer over dan wasbord van gruis, kiezels en stof.
De muur van tegenwind maakt de toch al moeizame ademhaling tot een regelrechte kwelling. Maar de top, die haal ik. Net als mijn stempel voor Kyrgyzstan, waar ik een uur op moeten wachten vanwege internetproblemen. Bijzonder genoeg wordt internet niet geraadpleegd als dit het op miraculeuze wijze plotseling weer doet.
De lange afdaling naar Sary Tash, de eerste plaats in Kyrgyzstan, is minder makkelijk dan gehoopt. De tegenwind zorgt er voor dat de zwaartekracht teniet wordt gedaan. Bijtrappen is noodzakelijk om te voorkomen dat ik terug wordt geblazen naar Tadzjikistan. Het landschap is dramatisch verandert. Weg is het bruingele kale woestijnlandschap van de Pamir hoogvlakte. Hier is alles groen en sappig. Witte yurts staan verspreid over de oneindig groene vallei, waar grote kuddes paarden grazen en hun rondjes galopperen.
De achtergrond van met sneeuw bedekte bergtoppen is fenomenaal. Foto: Jeroen Kleiberg
De achtergrond van met sneeuw bedekte bergtoppen is fenomenaal. Het uitzicht op de 7.134 meter hoge Peak Lenin, de op één na hoogste top van de Pamir, doet mij na elke bocht weer naar de camera grijpen. Weg zijn de ‘hello, hello’ kinderen van Tadzjikistan. Hier zijn het de ‘bye, bye’ kinderen die massaal naar de weg snellen als ze mij van verre zien naderen.
Het is nog twee volle dagen naar Osh. De weg gaat nog even op en neer. Hoog in de koele bergen is het net een camping, zo vol staat het er met de witte yurts en de Mammaloewagens, waarvoor je met een beetje fantasie Pipi Langkous ziet zitten. Er lopen zo veel paarden rond dat ik er honger van krijg. Bruine paarden, zwarte paarden, maar ook heel veel witte paarden. Hoe dichter ik Osh nader, hoe warmer het wordt, hoe meer het op Frankrijk begint te lijken: een brede, zinderende vallei vol goudgeel graan.
Weg zijn de yurts, weg zijn de paarden. In Osh aangekomen is het alsof ik een pizzaoven in rij, zo heet. Door de hitte ruikt het zelfs naar pizza. Ondanks mijn trek in pizza kan ik echter de verleiding niet weerstaan om eerst een paardenbiefstuk te bestellen. Ik heb zo veel paarden gezien: paarden in de wei, paarden achter een wagen, paarden in een wagen, paarden voor een wagen. Nu wil ik wel één op mijn bord zien. En wat smaakt mijn welverdiende pivo goed.
Foto's
