Dode Zee
Dode Zee
Jordanië
Kathy
Zout en donker
Het zout prikt nog overal op mijn lijf, ik voel alle wondjes en porieen. De duik in de Dode Zee was een geweldige aparte zoute en prikkende ervaring. Terwijl we wachten op onze avondmaal, die we in de auto gaan opeten, begin ik me een beetje zorgen te maken. Het is al donker en we moeten nog best een eind naar Dana. Hopelijk vinden we de weg snel.
Het eten is klaar en ik heb superveel zin in mijn frieten met chickenburger.In de auto kanen we alles weg en ondertussen rijden we alvast aan. Het is stikdonker, en zonder groot licht kun je vrijwel niet vooruitkijken. Soenita schijnt de uilen uit de bomen, maar het is niet anders.
We besluiten om de weg langs de dode zee te rijden en dan afslag Tafila te nemen. Uiteindelijk na een tijd komt die afslag en we rijden de bergen in. Nu is er helemaal geen verlichting meer, het is echt te donker om te zien waar je rijdt en onze auto rijdt nog geen 40 vanwege de steile hellingen. Daar rijden we dan, puk en muk, twee meiden in een auto in het pikkedonker in de bergen, met niemand om ons heen, en een benzinetank die steeds leger raakt, als enige wapen een spuitbus zonnebrand en een botte zakmes. De stilte valt en we horen alleen het lawaai van de auto die zoveel toeren moet maken. Aan de ene kant willen we vol gas maar aan de andere kant zijn we bang dat we van kilometers afstand hoorbaar zijn.
Het blijft donker en de tank raakt leger, shit man, wat doen we toch? Als er nu iets met de auto gebeurd dan zitten we echt met de gebakken peren. Met een zakmes in mijn hand en de spuitbus gereed kijk ik omhoog, naar de sterren in de hemel. Ik doe nog een schietgebedje en begin dan gezellig te kletsen om de spanning te doorbreken. Dan ineens komt er een tegenligger aan. Hij stopt en blijft staan, shit, als ie maar niet uitstapt. "door blijven gassen, niet stoppen hoor" roep ik tegen Soen. Niet dat dat werkt want we zijn door een slak nog bij te houden maar het gaat om het idee.
Ik klem het zakmes zo hard vast in mijn hand en durf hem niet meer los te laten. Er gaat een lichtje aan in de auto van de tegenligger.De man pakt een aansteker en steekt zijn sigaret aan. HIj kijkt ons verbaasd aan, want wat moeten twee jonge meiden zo alleen hier in de bergen? Daarna gaat het licht weer uit en rijdt hij verder. Uiteindelijk is hij uit ons zicht verdwenen. Dan ineens heb ik uitzicht op honderden lichtjes. We kunnen vooruitkijken en zien Tafila liggen. Opgelucht halen we adem als we weer dalen en de stad inrijden. We tanken gauw en rijden dan meteen door naar Dana. Een half uurtje later komen we in de omgeving van Dana, het is alweer net zo donker als in de bergen en we zijn inmiddels op zoek naar ons Guesthouse. Waarom hebben we in godsnaam die fucking guesthouse ook gereserveerd van te voren, wat een gezeik. Blaffende honden komen op onze auto af. Hmmm, niet uitstappen om de weg te vragen dus. Nadat we een keer of zes de weg hebben gevraagd aan een pipo van een hotel, biedt hij aan om een stukje mee te rijden en ons de weg te wijzen. Wederom zit ik weer met een zakmes in mijn hand geklemd achterin en vraag me af wat die kerel allemaal denkt. We rijden weer langs de blaffende honden en door een donker stuk maar dan ineens zien we verlichting. Dana's Guesthouse!!! We zijn gearriveerd. Rond half 8 vertrokken en half 12 aangekomen. Wat een rit!!! E Het was erg spannend en vol avontuur,maar wegrijden in het donker naar de volgende bestemming, dat doen we dus niet meer. Een echte thrillernight in Jordanie! Dat kunnen we ook weer op onze cv zetten!