Achteraan het grote plein in Yazd, bij de Amir Chakhmaq facade, loop je een donker straatje in waar je levensmiddelen kunt kopen. We mogen binnen kijken bij de suikermaker.
Hij smelt de suiker in de grote ketel achter het tegelmuurtje en giet het mengsel daarna in grote pannen om te stollen.
De Kaas-e Nabaat of broksuiker is dan klaar om te gebruiken. Je kunt er kleinere brokjes van maken voor de thee. Je lost de brokjes niet op in de thee, maar neemt een klontje in je mond waardoor je de thee opzuigt.
De suikerbakker maakt ook suikerkegels, Kalleh Ghand. Bij een huwelijk worden twee kegels boven de hoofden van het bruidspaar tegen elkaar gewreven als symbool voor een gelukkige toekomst. De bakker moet hard werken voor zo’n toekomst.
Buiten het gebaande pad, zeker, je loopt er zo voorbij.