In Tana Toraja gelooft de bevolking dat zij de overledenen naar de andere wereld moeten begeleiden. Het is belangrijk om dit op correcte wijze te doen, anders roep je onheil over je familie af.
Het lichaam wordt tijdelijk in een tongkonan, traditioneel huisje, of zelfs thuis in een aparte kamer neergelegd. Met de officiële begrafenis wordt vaak jaren gewacht, tot de financiën helemaal rond zijn.
De begrafenisceremonie duurt een week en enkele dagen daarna wordt de overledene naar zijn laatste rustplaats gebracht. Rijken of edelen krijgen een verblijfplaats hoog in een uitgehakte grot hoog in de bergen, dit vanwege diefstal van de kostbare bezittingen die ook meegaan, omdat de dode immers voortleeft. Met een doek wordt de kist omhoog gehesen.
Er is ruimte voor een hele familie. Een houten deur voor de ingang betekent dat er nog ruimte is. Als de ruimte vol is wordt de ingang dichtgemetseld. Op een balkon bij de ingang komt de tautau, de pop die lijkt op de overledene, te staan. Links zie je nog net een zittende figuur.
De tautaus werden van hout gemaakt. Hoe duurder het hout, hoe rijker de familie. Deze tautaus zijn origineel, maar in de lagere begraafplaatsen zijn replica’s geplaatst. Er werd namelijk veel gestolen en doorverkocht aan musea. Tegenwoordig is de pop levensecht, een soort wassen beeld. Deze tautau wordt thuis bewaard omdat hij vaak gestolen wordt.
De rotswand met begraafplaatsen bereik je na een prachtige wandeling door de velden bij Rantepao; het is een indrukwekkende plek.