De dood neemt in het leven van de Toraja's een prominente plaats in. Afhankelijk van de status (en rijkdom!) van de overledene kunnen de begrafenisrituelen dagen duren. Het is niet ongewoon dat het gebalsemde stoffelijk overschot maanden danwel jaren in het familiehuis wordt opgebaard alvorens het te begraven. Gedurende die periode kan de familie sparen voor de begrafenis waarbij honderden familieleden en bekenden van de overledene aanwezig zijn. Een ieder neemt iets mee, variërend van een slof sigaretten tot een varken of waterbuffel. De varkens en buffels (dat kunnen er tientallen zijn!) worden tijdens de begrafenisceremonie ritueel geslacht.

Na de ceremonie wordt het lichaam van de overledene op een draagbaar naar de laatste rustplaats gebracht. De baar is een miniatuurversie van het familiehuis, een zogenaamde 'tongkonan'. Veel overleden Toraja's worden nog steeds, naar een eeuwenoude methode, bijgezet in een uit de rotsen gehouwen nis. In de directe nabijheid van het graf komt een 'balkon' met daarop een 'tau tau'. Dit is een uit hout gesneden pop die de overledene voorstelt en waakt over de gemeenschap.

Op de foto zie je een rotswand bij het dorpje Lemo met vele graven en tau tau's. Rechtsonder staan twee draagbaren in de vorm van een 'tonkonan'.