We worden afgezet in de buurt van de Bromo vulkaan en vanaf daar kunnen er voor kiezen om naar de rand van de krater te lopen. Prima! Doen we even...
Ik vraag me af waarom we eigenlijk zo ver van de vulkaan worden afgezet maar al snel zie ik paarden aan komen rennen. Aha...daarom dus. Lokale bewoners verdienen hier aan paardentripjes naar de voet van Bromo. Gezien het feit dat ik niet zo goede ervaringen heb met paarden, besluit ik dat mijn eigen benen prima werken.
Ik loop naar de voet van de vulkaan en vanaf daar moeten we nog een stuk omhoog lopen. Ik zie de ene na de andere toerist voorbij komen op een paard. Achter mij loopt ook een gids die ervan overtuigd is dat ik zal afhaken en halverwege op zijn paard zal stappen. "Hello, you want horse? You sure...you want horse, you look tired, hello miss?"
Man serieus...laat me met rust! Al moet ik kruipend naar boven maar ik ga niet op jouw paard! Halverwege geeft hij het op en keert om.
Uiteindelijk moeten we nog een trap met 253 treden beklimmen voordat we bij de rand van de krater zijn. Pffff...duurt even maar dan heb je ook wat.

De Bromo vulkaan ligt in de middag vaak gehuld in een dikke laag wolken en dat is deze middag niet anders. Ik had me er eerlijk gezegd iets meer van voorgesteld maar dat ligt vast aan het slechte weer.
Er hangt echt een enorme stank boven en ik ga nog net niet over mijn nek.
We lopen een stuk verder de kraterrand op en daar is de stank gelukkig een stuk minder. De krater trekt zelfs nog even open waardoor we beter zicht hebben (niet zichtbaar op de foto want de foto is genomen vanaf de kraterrand van Bromo).
Gelukkig hadden we 's ochtends beter weer en dus een beter uitzicht bij de zonsopkomst.