Indonesische trots!
Mount Bromo
Indonesië
Meilans
Indonesische trots!
Mijn roots in Indonesië.
Mijn vader is geboren in Jakarta en de familie komt oorspronkelijk van het gebied aan het Tobameer op Sumatra.
Nu heb ik toch al een mooi stukje van de wereld gezien en Indonesië blijft toch het mooiste! Momenteel is mijn zus 5 weken aan het rondtrekken. Ze is op dit moment zelfs onderweg naar één van mijn hoogtepunten op reisgebied: de Bromovulkaan beklimmen.
Het kriebelt toch altijd enorm wanneer ik haar sms’jes krijg! Maar we moeten nog even wachten tot Z oud genoeg is om zelf boven te geraken.
Toen ik dit 7 jaar geleden (7 jaar, really?!) deed met twee goede vriendinnen moeten we ongeveer hetzelfde gevoel gehad hebben als mijn zus nu. We vertrokken vanuit Yogjakarta met een reisbegeleidster van ViaVia. Ik kan me absoluut haar naam niet meer herinneren, maar ze was heel leuk, vriendelijk en toegankelijk. Samen met onze chauffeur (die Nederlands sprak n.b.) gingen we 4 dagen samen op pad!
De Bromo was één van de geplande stops. Afstanden in Indonesië zijn niet de afstanden in België. Je zit lang, heel lang in de auto om ook maar ergens te geraken. Zeker als je de zonsopgang aan Bromo wil zien. Je bent de hele dag onderweg om nog in daglicht de berg op te klimmen met die 4×4, maar aankomen doe je sowieso wanneer het donker is. En ook ijskoud! Hier waren we niet echt op voorzien. We besloten dus gauw in ons bed te kruipen waar we donsdekens ter beschikking hadden (en nog hadden we kleren aan, omdat het anders te koud was!).
Vroeg in bed kruipen was eigenlijk sowieso een goed idee, omdat we er ook heel vroeg uit moesten. Voor ontbijt was het trouwens te vroeg (4u30, meen ik me te herinneren), dus hop de auto in en verder klimmen. En daar zaten we dan te wachten en wachten en wachten tot plots de zon zich liet zien. We warmden ons op met alles wat we konden vinden (dons hadden we meegenomen) en dan plots dat uitzicht, die stijgende temperatuur, …! Oooooo, magisch! Ja, we waren niet de enige toeristen, but who cares when you see that!
De zonsopgang aan Bromo hadden we gehad, nu was het tijd om de vulkaan zelf van dichtbij te gaan bekijken. Van héél dichtbij!
Het is een heel eind klimmen in een constante walm van rotte eieren, maar wederom zeker de moeite waard! Je kan echt tot op het randje van de krater komen! Ok, ademen gaat wat moeizaam (met momenten is het zelfs onmogelijk), maar het is enorm interessant om te zien en het levert leuke kiekjes op.
Ik krijg gewoon kippenvel als ik hier weer aan denk! En dit gaat mijn zusje morgen meemaken!
Meilan X
Foto's
