Onderweg naar Tasikoki
Celebes (Sulawesi)
Indonesië
Drivenbywanderlust
Onderweg naar Tasikoki
Het is maart 2011 als ik op de bank wat zit te zappen en er ineens het programma de Reunie van Rob Kamphues voorbij komt. Ik zie direct Willie Smits' zitten, een Nederlander die zich in Indonesië al jaren inzet voor het behoud van de natuur en met name de orang-oetan. Hij is al jaren mijn held! Hij vertelt over een wildlife opvangcentrum in het noorden van Sulawesi, Tasikoki genaamd. Hier worden in beslag genomen dieren opgevangen en indien mogelijk weer in het wild uitgezet. Het centrum draait voornamelijk op vrijwilligers en Willie verteld dat ze daar naar op zoek zijn. " Daar wil ik heen!!" is het eerste wat in me op komt, maar dan bedenk ik me dat ik net thuis ben van een reis van 3 maanden door zuid-oost Azië , mijn vakantiedagen helaas al weer op zijn en mijn financiën er ook niet zo goed voor staan. Wel is mijn nieuwe doel hier bij vastgesteld, ik ga naar Tasikoki!
1,5 Jaar later is het eindelijk zo ver, alle papieren zijn in orde en een visum is geregeld. Ik ga eerst een maand vrijwilligerswerk doen en daarna ga ik nog een paar maanden door zuid-oost Azië reizen. Op 4 januari 2013 stap ik voor het eerst helemaal alleen in het vliegtuig. Terwijl ik door het gangpad loop, slaat mijn hart ineens over....Willie Smits!! Hij zit gewoon in het zelfde vliegtuig. Misschien zou je denken " wat is daar nou raar aan?" maar Willie woont al meer dan 25 jaar in Indonesië en heeft inmiddels ook de Indonesische nationaliteit, dus die had ik even niet aan zien komen. Ik spreek hem aan en vertel hem dat ik onderweg naar Sulawesi ben. Hij is zelf ook onderweg naar het opvangcentrum en biedt aan dat ik ter plaatse met hem mee kan rijden. Zo dat is vast geregeld!
Bij aankomst maak ik kennis met Angela en Simon, een jong koppel dat het project leidt. Ze laten me het park zien en leiden me langs de dieren. Er zit van alles wat, van orang-oetans tot Maleise beren, van allerlei verschillende soorten vogels tot gibbons. Allemaal hebben ze een ander verhaal. Daarna word ik naar het vrijwilligershuis geleidt, waar ik kennis maak met vrijwilligers uit alle delen van de wereld, Australië , Zweden, Mexico en ga zo maar door. Natuurlijk zijn er ook genoeg Nederlanders. Ik zoek een bed uit in de gezamenlijke slaapruimte, waar ik mijn spullen drop. Zo ik ben er, het avontuur kan beginnen!
Foto's
