Maandthema Pech: Ken je die mop van die twee die naar Parijs gingen?
Maandthema Pech: Ken je die mop van die twee die naar Parijs gingen?
Het is 1996.
Ik sta op Schiphol.
Ik ga met mijn lief naar mijn geliefde Indonesie...
Wat had ik daar al heel wat reisleiderskilometers afgelegd. Het laatste jaar ging dat met een fotootje van mijn lief in mijn paspoort. Speciaal van hem gekregen om tegen een bedpoot te zetten. “Om de enge beestjes af te schrikken”. Het contact onderweg bestond uit de door hem vooraf gestuurde brieven. Die lagen dan bij de recepties op me te wachten. Op reis zijn terwijl er iemand thuis op je wacht geeft een heel andere gemoedstoestand.
Het reisbegeleiden was nu echt werk geworden. Dat was het natuurlijk altijd al, maar nu voelde het ook zo.
Nu dan samen op pad naar Indonesie.! Ik had een prachtig reisplan uitgestippeld met een airpass van Garuda. Naar de eilanden die ik nog niet met groepen had aangedaan. Wel ging de reis beginnen in Bali. Dat leek me wel romantisch om eens samen met mijn lief hier te zijn in plaats van de zorg voor en excursieverkoop aan 30 gasten. Daarna via Biak naar de Baliemvallei, via Sorong naar Banda, goed uitgekiend met de ferry naar Ambon om te eindigen met een overlandtrip naar Torajaland en Manado op Sulawesi. Een paar bestemmingen speciaal uitgekozen i.v.m. de duikmogelijkheden.
Op Schiphol gaat de incheckbalie maar niet open. De vlucht vertrekt rond 11.00 uur. Je voelt het al aankomen natuurlijk. Vertraging. 2 uurtjes. Na de 2 uur… worden we bij elkaar geroepen… er is een defect aan een motor, het gaat zeker tot 20.00 uur vanavond duren. We krijgen lunchbonnen. Ik was inmiddels al bij mijn lief ingetrokken in zijn huis in Nieuw Vennep dus wij waren zo weer thuis.
Mijn lief gaat nog even snel naar de kapper… krijgt vervolgens een bekeuring vanwege fout parkeren bij het winkelcentrum (terwijl hij daar al tig jaar woont!).
We zijn netjes op tijd weer terug op Schiphol. Om te vernemen dat er een onderdeel uit Madrid moet komen en dat de wachttijd voor onbepaalde duur wordt verlengd. Alle passagiers worden in bussen naar het Novotel bij de Rai gebracht. Prima geregeld hoor. Ik verheug me al op het ontbijtje de volgende morgen. Om de tijd te doden zijn er excursies georganiseerd zo horen we bij het ontbijt: Bezoek Archeon, Rondvaart Amsterdam en nog eentje, maar die ben ik vergeten. In overleg gingen wij op eigen houtje met de trein naar Amsterdam. We moesten om 15.00 uur terug zijn. In Amsterdam hebben we een waterfiets gehuurd en door de grachten gefietst. Veel pret. Wij een obstakel voor de rondvaartboten. En we hebben de Westertoren beklommen. Wat een uitzicht!
Terug in het hotel komen we tot de ontdekking dat het er errruugg stil is. Waar we waren, want iedereen is al terug naar Schiphol. We zijn overgeboekt op een andere vlucht we moeten ons haasten om op Schiphol te komen. Dus worden in het hotelbusje gezet en sjeezen naar de vertrekhal. We zijn overgeboekt op KLM en we komen prins en prinsesheerlijk businessclass te zitten. Lekker lux.
Intussen was wel duidelijk dat mijn reisplan voor Bali erg in duigen is gevallen en dat het eigenlijk geen zin meer had via Bali naar Biak te vliegen. Op Bali zouden we dan alleen maar in de nacht verblijven en niets van Bali kunnen zien. Vluchten naar Biak en Jayapura zijn schaars, die kun je niet even verzetten. In overleg met Garuda de bestemming Bali laten vervallen en zodoende vliegen we van Jakarta direct door naar Biak. Zo hadden we op Biak een dagje extra.
Heel jammer van Bali. Daar ging mijn romantische plannetje. Maar ach, we hadden nog dik 5 weken voor de boeg. Anderen hadden een veel kortere reis en als er dan 2 dagen vanaf worden gesnoept is veel vervelender. Ik heb nog genoeg romantiek en avonturen meegemaakt die reis. Bij terugkeer in Nederland was er nog een verrassing. Kregen een deel van de ticketprijs terug voor het geleden ongemak.
Ik ben sinds die laatste trip in 1996 niet meer in Indonesie teruggeweest. Het begint wel weer te kriebelen moet ik zeggen. Garuda vliegt nu ook weer vanaf Amsterdam…
Zal ik???