Maandthema: Voorgoed naar Bali?????
Bali
Indonesië
Jhhuijs
Maandthema: Voorgoed naar Bali?????
Toen ik nog een jong meisje was vertelde ik tegen iedereen die het horen wilde dat ik graag zou emigreren. Het leek me het einde om in een land ver weg een nieuwe toekomst op te bouwen, maar steeds werd het weer uitgesteld en had ik voor mezelf het smoesje “als mijn ouders niet meer leven” dan ga ik het grote avontuur aan. Op mijn 26 ste komt mijn vriend, nu mijn man in mijn leven en dan ga je hier eerst weer samen iets opbouwen, maar dromen ook samen over hoe het leven in een ander land zal zijn. Na 3 jaar samen wordt onze zoon geboren en ook dan stel je je plannen weer uit. In eerste instantie totdat hij volwassen is en zijn school heeft afgemaakt. Ondertussen zijn mijn man zijn ouders en mijn moeder overleden, verblijft mijn vader die al 89 is in een verzorgingshuis en is onze zoon al bijna 30 en toch zijn we nog steeds in Nederland.
Zou het er nog ooit van komen? Nadat onze zoon op kamers is gaan wonen, zijn we de wereld gaan verkennen. Veel landen hebben we bezocht maar toch zou mijn 2e vaderland zonder meer Bali worden. Een heerlijk klimaat en vriendelijke mensen. Ik droom ervan om midden in de rijstvelden, maar toch in de buurt van de zee een vakantie complex om te zetten, kleinschalig en knus. Hier zou ik graag Nederlandse gasten verwennen samen met de inlandse bevolking en ze het gevoel geven in Bali toch thuis te komen.
Omdat wij hier al jaren komen wil ik ze al het moois laten zien wat dit land te bieden heeft. Mijn man zou dan als gids rond kunnen rijden en ik zou lekker willen kletsen met mijn gasten zodat ik de verbondenheid met mijn vaderland blijf houden. Maar dan is er toch weer die kleine stem in je lichaam die zegt: “misschien ben je over een paar jaar wel oma” en dan kun je het toch niet maken om zo ver van je kind af te wonen en je kleinkind alleen maar te zien via skype. En dan nog die innige verbondenheid met mijn enige zusje. Elke donderdag is bij ons zusjesdag en ook die zou ik dan moeten missen. Laat ik het maar bij dromen houden en lekker een keer per jaar met mijn man in Bali gaan overwinteren, net zolang als onze gezondheid dat toelaat. Na 6 weken weet ik dat ik dan weer terug kan naar al die dierbare mensen die ik in Nederland achter heb gelaten en blij ben ze dan weer in mijn armen te kunnen sluiten.
Foto's
