Het leven in een Indiase trein
Uttar Pradesh
India
Bjornvanbeek
Het leven in een Indiase trein
Een zwoele wind waait door de tralies van het raam naar binnen, de mix van tientallen geuren, de Indiase openbare masallah, vult de lucht. Het geschreeuw van de Chaiwhalla's galmt door de overvolle gangen van de Sleeper Class. Ik zit in de trein in India.
Een klein dun mannetje met een veel te schelle stem voor zijn postuur draaft voorbij. Voor zich uit tilt hij een grote rode doos, zijn uniform en uitspraken verraden dat het een van de vele salesman betreft. "Chicken lollypop, chickenchicken lollypop" klinkt het door de trein.
Het is nu al de derde keer dat ik dit hoor en ik word nieuwsgierig. "Namasté, zeg ik vriendelijk. Vol enthousiasme draait hij zich om en komt me tegemoet. "Namasté, chicken lollypop?" vraagt hij met de blik van een speelse hond. "What is it?" "Chicken Lollypop", reageert hij verbaast, mijn vraag duidelijk niet begrijpend. Een vriendelijke Sikh tegenover mij opent het door hem zojuist gekochte doosje, vol spanning kijk ik toe. Onder de deksel komt een kippenpoot tevoorschijn. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Wat weten die Indiers alles toch leuk te vertalen. De verkoper kijkt me vragend aan, “You want now?" Ik bedank, mijn maag is toch al wat van slag en ik besluit een bezoekt te brengen aan de wc.
Met een toch al niet zo rap tempo sjok ik richting het halletje. Onderweg tegengehouden door tientallen figuren die maar ie wat graag met een blanke op de foto willen. Na de nodige fans hun momentje te hebben gegund vervolg ik mijn weg. Ik open het gammele deurtje en sluit het haakje. De trein dendert hard heen en weer en het deurtje rammelt bijna uit elkaar van ellende. Een gat in de vloer staart me gapend aan, och het moet dan maar. Moeilijk is dat wel, op je hurken in een heen er weer bewegende trein. Zo, ik voel me meteen toch weer een stuk beter. Ik besluit even in het halletje te blijven en me aan te sluiten bij een stel rokende Indiers. Ik leun uit de openstaande deur en voel de wind in mijn gezicht. Rijstvelden, Eucalyptus bomen, moerassen en palmbomen razen voorbij. Het oogverblindende landschap word afgewisseld met de schrijnende armoede van de slums.
Bij elke spoorweg overgang die we passeren word ik begroet door hordes enthousiaste mensen, vrolijk schreeuwen en zwaaien ze me na. Een onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid en euforie overvalt me, wat een geweldig land is dit!
Plotseling word ik bij mijn schouder gegrepen. Snel draai ik me om om te zien wat er aan de hand is. Een kwaad ogende medewerker van de Indian Railways kijk me aan. Heftig begint hij allerlei leuzen in Hindi te schreeuwen en te gebaren. Als hij na 15 lange, ongemakkelijke minuten eindelijk door heeft dat ik hem niet begrijp wijst hij naar een bordje met huisregels. "Smoking prohibited, fine 200 RS or 10 day's imprisoned". I'm very very sorry, I didnt read the sing zeg ik, hopend er onderuit te komen. Dit mocht niet baten dus ik geef op. Snel loop ik naar mijn backpack om mijn geld te pakken. Ik overhandig hem de Roepies en benadruk nog eens hoeveel het mij wel niet spijt. De conducteur was duidelijk nog niet tevreden. Opnieuw begon hij te gebaren, maar deze keer was het mijn tas die hem niet aan stond. Voor zover ik het begreep wou hij mijn tas van de trein gooien. Dat leek mij niet zo'n strak plan. Snel toverde ik mijn kabel en slot tevoorschijn en vergrendelde mijn tas aan de trein. Die gaat nergens meer heen. Verslagen liep hij weg. Daar zijn we ook weer vanaf. Uitgeput klap ik een van de zes gammele bedjes uit en plof neer.
Nu maar slapen, want morgen begint het allemaal opnieuw!
Foto's
