India en een kameel

Door: Evameier

Geplaatst op Aug 8, 2012

Na bijna twee weken in het extreem georganiseerde Japan is er met mijn aankomst in Delhi geen groter contrast te bedenken. Schone straten maken plaats voor rotzooi, overal. Verlegen, neerslaande ogen veranderen in starende blikken. Rust wordt teniet gedaan door continu getoeter. Ik reis in een paar weken door de deelstaat Rajasthan in het noorden van India. Een reis door droog gebied langs immense forten voorzien van de rijkste versieringen met daarbuiten enorme armoede. Tijdens een excursie hobbel ik op en neer over de vlaktes van de woestijn op de rug van mijn kameel. Op weg naar de zandduinen waar we vanavond onder de sterrenhemel slapen. Twee kleine jongetjes leiden ons, omdat de gids ons heeft verlaten naarstig op zoek naar een kameel die tijdens de lunchstop te ver is afgedreven. Wanneer de bagage van de kameel voor mij luid naar beneden klettert, scheurt mijn kameel van schik de ring uit zijn neus waardoor we losraken van de groep. Het arme beest bloedt, heeft pijn en is in paniek. Klein als ze zijn, maar met ongelooflijke behendigheid vangen de kindjes mijn kameel met een snel gemaakte lasso en trekken hem met hun volle gewicht naar de grond. Het is prettig weer met beide benen op het hete zand te staan, maar ik voel me schuldig. Tegenover mijn kameel. Tegenover deze jongetjes die al jaren werken en zoveel verantwoordelijkheid dragen. Omdat dit is wat ik zo graag wilde. Een traan rolt over mijn wang naar beneden. India zit onder mijn huid.