Ranakpur: Je zou er bijna gelovig van worden…!

Door: Jdevaan

Geplaatst op Sep 16, 2010

Er zijn van die momenten dat je je kunt voorstellen dat je zelf zowaar gelovig zou kunnen worden…, die zijn zeldzaam, maar ze bestaan.
Zelf heb ik die ervaring nu voor de tweede keer mee mogen maken.

De eerste keer overkwam me het in Sri Lanka. In Dambullah om precies te zijn.
In de rotswand waren 7 grotten. Iedere grot bevatte talrijke kleinere en grote Boeddhabeelden. Iedere centimeter rotswand, dus ook van de rotsplafonds was beschilderd met taferelen uit het leven van Boeddha.
De sfeer was magisch, het zachte goudglanzende licht, weerkaatst door al de bronzen Boeddhabeelden…, het stilzwijgende respect van alle pelgrims, de grillige rotswanden, verzacht door die eindeloze beschilderingen, een oase van rust en sereniteit. Het viel als een heilige deken over me heen. Ik had daar uren kunnen blijven, langer… ware het niet dat ik de eindeloze rij pelgrims natuurlijk ook de kans moest gunnen deze ervaring te delen.

Dat is inmiddels al weer jaren geleden, hoewel ik er nog met regelmaat aan terug denk, vervagen de herinneringen. Wordt het weer onbegrijpelijk dat een sceptisch mens als ik, die zich niet verbonden voelt met welke godsdienst dan ook (wel met de basisprincipes van verschillende geloven), een bijna devote ervaring had.

En dan gebeurt het me hier in India weer. Ranakpur… Een van de mooiste Jaintempels in India. Of liever gezegd tempelcomplex.
Het ligt ver van welke drukke stad dan ook. Hier gelukkig geen rijen wachtende tempelgangers. Hoewel er genoeg schoenen op de trappen staan.
In deze tempel moet je niet alleen je schoenen uittrekken, maar ook je sokken. En ook zwarte- en leren kleding (riemen!) is verboden.

Jains leven volgens vijf geloften.
1. Ze mogen geen enkel levend wezen doden voor voedsel, sport of plezier.
De Jainaanhangers hebben zoveel respect voor het leven dat ze vaak zelfs een mondkapje dragen, zodat ze niet per ongeluk een insect van het leven beroven, die ongelukkigerwijs hun mond invliegt.
2. Ze leven strikt vegetarisch.
Ze eten geen vlees, vis of eieren. En om voor mij onduidelijke redenen, nuttigen ze ook geen voedsel dat uit de grond komen, zoals aardappels, wortels, pinda’s, uien.
Men zou geloven dat dit voedsel microscopische zielen bevat?!
3. Ze mogen geen onwaarheden vertellen.
4. Ze mogen niet stelen of bedriegen (om materiële zaken te bemachtigen)
5. Ze mogen geen seksuele handelingen of gedachten hebben (behalve, alleen de leken, met hun vrouw)
Door hun obsessie voor non-geweld werken de meesten in de commercie of het bankwezen, omdat dat de enige banen zijn die ze als niet gewelddadig beschouwen.

Maar dat terzijde. Het complex bestaat uit drie tempels waarvan de Adinathatempel (1439) de belangrijkste is. Het is een enorm vierkant complex, dat op een verhoging ligt. Aan de buitenkant al prachtig bewerkt, maar adembenemend zodra je een voet binnen hebt gezet. Om het centrale heiligdom, waarbinnen vier alkoven met altaren waarop marmeren beelden van Adinatha staan, wordt het dak gedragen door 1444 pilaren die van top tot teen gebeeldhouwd zijn en waarvan er geen twee hetzelfde bewerkt zijn.
De plafonds zijn ook volledig voorzien van kantachtig beeldhouwwerk met afbeeldingen van Jainheiligen, hun leven en heilige plaatsen.
De zuilenhallen worden begrensd door muren waar verspreid nog 66 alkoven met altaren met heiligen ingemetseld zijn.
Het zonlicht dat aan alle kanten de tempel kan binnenkomen, wordt weerkaatst door de prachtig geornamenteerde zuilen en geeft een warme zachtgele gloed aan het marmeren complex. De binnenkant is praktisch onbeschadigd, wat gezien de leeftijd een wonder is.

Binnen wordt je begroet door een Saddhu die je voorziet van een gele stip tussen je wenkbrauwen, gemaakt van een mengsel van saffraan en sandelhout.
Mensen brengen hun offers aan de heiligen, heel zacht klinken hun gebeden en het geschuifel van de “priesters” die hen bijstaan.
Wederom die rust en sereniteit. Het kan nóg zo stil zijn in een katholieke kerk, nóg zo rijk versierd, maar deze sfeer zal die nooit kunnen evenaren.

Buiten liggen nog de tempels van Parsvanatha en Neminath. Beiden gericht naar de tempel van Adinath. De eerste heeft aan de rijk versierde buitenkant ook wat erotische taferelen.

De stervormige Surya Narayana tempel wordt bevolkt door een grote troep lemuren.
Deze “apen” met karakteristieke zwarte gezichten zijn ons niet echt vriendelijk gezind als we hen en de tempel willen bekijken. Misschien komt dat ook door de vele jongen die erbij zitten.
In ieder geval laten ze hun tanden zien en komen ze dreigend op me af als ik een poging doe om hen te passeren, om zo de andere kant van de tempel te bekijken.

Ach, niets kan immers de sfeer van de Adinatha tempel maar in het minst benaderen, dus laten we de familie maar met rust.

Wordt vervolgd...