'Tureluur in Jabalpur'
Madhya Pradesh
India
Doppie
'Tureluur in Jabalpur'
John Lanting, wie kent hem nog ? In de vorige eeuw was het stil op straat als de TROS één van zijn blijspelen uitzond, vaste prik: een decor met meerdere deuren, mensen die in en uit lopen, een klok die opeens een uur vooruit gaat en niet direct te traceren geluiden.
Het volgende blijspel heet 'Tureluur in Jabalpur'.
Doek gaat open, op het toneel twee kamers onderling verbonden door een deur, beide hebben ook een deur naar, wat lijkt, buiten want achter de ramen lopen voortdurend mensen heen en weer. Er zijn ook nog twee deuren met onbekende bestemming. De ene ruimte is groot en kaal, ingericht met een allegaartje aan gedateerde bankstellen langs de muren, aan de muren hangen gekopieerde foto's van stoomtreinen, rondom de ramen en deuren hangen zware gedrapeerde gordijnen. De andere, kleinere ruimte lijkt een kantoor uit de jaren vijftig, aan de muur hangt een kaart van India, achter een enorm buro zit een man van middelbare leeftijd, tegenover hem 2 andere mannen, alledrie een Indiaas uiterlijk.
Door een raam van de grote ruimte zien we een blanke man naar binnen kijken, hij morrelt aan de deur, op slot. Even later gaat de deur van de andere kamer open, dezelfde man.
“Excuse me Sir, are you the Stationmanager ?”
“Yes Sir, can I help you ?” antwoordt de man achter het buro.
“Can we use your 1st Class Waiting Room ? Our Train is delayed 2 hours.”
“Of course Sir, make yourself comfort-table.”
Hij pakt een sleutel, geeft die aan één van de andere mannen, die hem weer doorgeeft aan nummer 3 die naar de tussendeur loopt en deze van het slot haalt.
De blanke man loopt weer naar buiten en keert even later terug met een eveneens blanke vrouw, beiden met een reistrolley, ze lopen de grote ruimte door en gaan op de bank zitten.
Vrouw: “Hoe laat zou onze trein moeten vertrekken ?”
Man: “5 over 6.”
Vrouw (kijkt op de klok boven de deur, 17:00): “Drie uur wachten, kan ik mooi mijn boek uitlezen”.
Man lachend: “Ja, ik ook, nog 15 pagina's.”
Beiden lezen, af en toe kijkt iemand uit de ander ruimte door de deur.
Klok draait naar 17:40.
Man legt boek weg: “Uit ! Heerlijk zo'n verhaal als je in het land zelf bent, zo herkenbaar. Ik ga even een rondje op het perron maken.”
Vrouw: “Prima, laat je me niet te lang alleen ?”
Man: “Ach, jij hebt de kaartjes toch ?”
Vrouw: “Maar jij hebt de camera met de tijgerfoto's, zorg maar gewoon dat je terugkomt !”
Klok draait naar 17:50.
Man komt weer binnen, door de open deur klinkt het geluid van een omroepinstallatie.
Man: “Vertraging is nu 3 uur.”
Vrouw: “Hoeveel speling hadden we eigenlijk in Mumbai ?”
Man: “Vijf uur, hopen dat het niet meer wordt.”
Vrouw: “Wat roepen ze eigenlijk om, ik versta er geen reet van.”
Man: “Dat is zo'n computerstem zoals je vaak aan de telefoon krijgt, deze kondigt de volgende trein aan: “trAin.NUmbeR.1.4.6.5.JaBalpur.expreSs.Will arrIVe at.PlaTform.NUmber.1.””
Vrouw: “Welk perron moeten wij zijn ?”
Man: “Perron 1, gelukkig, hoeven we niet die voetgangersbruggen over met de bagage.”
Klok draait naar 18:00.
Stationmanager komt door de tussendeur: “What was your train again Sir ?”
Man: “Howrah-Mumbai Mail.”
Stationmanager: “Hm, much delay, we are leaving, I will have the other door opened, have a good journey.”
Mannen sluiten het kantoor af en verdwijnen, even later gaat de buitendeur open, een dame in sarong kijkt naar binnen en gaat voor de deur zitten.
Klok draait naar 19:00.
Man loopt even naar buiten: “Vertraging 4 uur.”
Vrouw: “Gaat nog spannend worden.”
Man: “Die vorige trein maakte ook 's nachts een hoop tijd goed.”
Vrouw: “Nou ja, we vinden altijd wel een manier om in Goa te komen,toch ?”
Man: “Desnoods kopen we een taxi.”
Even later: “Klik!!"
Vrouw: “Draaien ze nou de deur op slot ?”
Man: “Blijkbaar. Tikken we straks toch een ruitje in, voorlopig zijn we hier nog niet weg.”
Klok draait naar 19:25.
Deur gaat van het slot, een zeer gedistingeerde Indiër komt binnen, kijkt een keer vuil naar de reizigers die vriendelijk hun hoofden wiebelen. Heer loopt naar tussendeur: op slot, blaft iets, dame met sarong haalt de deur van het slot, heer loopt naar het buro en voert een telefoongesprek, vertrekt na een keer blaffen door de buitendeur van het kantoor.
Hierna gaan alle registers open: mensen lopen in en uit, een gewichtige man houdt een soort van audiëntie op één van de vrije banken, er komt een majoor binnen, loopt weer weg, komt terug met een sergeant en later met een heel peloton, de heer loopt driftig heen en weer, de man op de bank wordt verdreven door een gewichtiger iemand, de telefoon en de toiletten maken overuren.
Even plotseling als het begon is de drukte afgelopen, de twee reizigers zijn weer alleen.
Man: “Ken jij John Lanting ?”
Vrouw: “Oh, keek jij daar ook naar ? Schaam je !”
Man: “Jammer dat we de grappen niet konden verstaan.”
Klok draait naar 22:05.
Man is weer even naar buiten geweest: “Onze trein komt over een kwartier aan, alleen nu op spoor 3.”
Vrouw: “Wat wil zeggen …..?”
Man : “Dat we maar 'ns die kant op moeten gaan, spoor 3 is twee voetgangersbruggen over en het is daar nogal druk.”
Vrouw: “Druk druk of vechten druk ?”
Man: “Nee, gewoon druk, niks aan de hand.”
De reizigers vertrekken met hun bagage, groeten de mevrouw bij de deur die het licht uitdoet en de deur op slot draait.
Klok draait naar 22:20.
De omroepinstallatie klinkt: “tRaiN.nUMber.2.3.2.1.HoWRah.mUMbai.MaiL.is.nOw.arrIVing.aT.plaTForM.nuMber.1”
Vanuit de verte klinken twee stemmen: “Dat meen je niet !”
[div align="center"]Vorige blog - Volgende blog[/div]
Foto's
